اثربخشی آموزش جرات ورزی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش جرات ورزی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر متوسطه اول آموزش و پرورشناحیه ۴ شهر شیراز انجام شد. این پژوهش، شبه آزمایشی از نوع پیش- آزمون پس آزمون با گروه گواه و جوایگزی تصادفی بود.نمونه پژوهش شامل ۳۰ دانش آموز از جامعه آماری بود که دارای نمره جرات ورزی کمتری بودند و به روش نمونه گیری هدفمندانخاب شدند و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند (هر گروه ۱۵ نفر). مداخله بر روی گروه آزمایش انجام شود وگروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه مقیاس جرات ورزی گمبریل و ریچی وپرسش نامه مقیاس سازگاری اجتماعی کالیفرنیا بود. داده ها پس از جمع آوری به وسیله نرم افزار ۲۱spss در دو سطح توصیفی واستنباطی مورد تحلیل واقع شد و آزمون فرضیه ها در سطح استنباطی با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری چند متغیریانجام شد. نتایج نشان داد بین کلیه ابعاد سازگاری اجتماعی دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (P≤۰/۰۰۱) ونمرات گروه آزمایش در ابعاد قالب های اجتماعی، مهارت های اجتماعی، روابط اجتماعی، روابوط خانوادگی و روابط مدرسه ای درمرحله پس آزمون افزایش و در نمره گرایش ضد اجتماعی کاهش یافته است (P≤۰/۰۰۱). بنابراین می توان نتیجه گرفت کهآموزش مهارت جرات ورزی باعث افزایش ابعاد سازگاری اجتماعی دانش آموزان می گردد.

کلیدواژه ها:

جرات ورزی ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان