مطالعه ارتباط پارامترهای پرخاشگری و احساس تنهایی با رضایت زناشویی (مطالعه موردی: دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد شهر اهواز)

خانواده یکی از ارکان اصلی جامعه بشمار می رود. دستیابی به جامعه سالم، آشکارا در گرو سلامت خانواده و تحقق خانواده سالممشروط به برخورداری افراد آن از سلامت روانی و برقراری روابط مطلوب با یکدیگر است. ازاین رو سالم سازی روابط اعضای خانوادهبی شک، تاثیر مثبتی را در جامعه به دنبال خواهد داشت. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه پرخاشگری و احساس تنهایی با رضایتزناشویی در دانشجویان زن و مرد متاهل دانشگاه آزاد شهر اهواز در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود. نمونه آماری شامل ۲۳۸ نفر(۱۱۹ زن و ۱۱۹ مرد) از دانشجویان دانشگاه آزاد شهر اهواز بود که به روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. طرحپژوهش از نوع همبستگی بود. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل: پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، مقیاس احساستنهایی راسل و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بودند. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطیاستفاده شد. نتایج نشان داد که بین پرخاشگری و احساس تنهایی با رضایت زناشویی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد.همچنین نتایج تحلیل رگرسیون مرحله ای نیز نشان داد که متغیرهای احساس تنهایی و پرخاشگری می توانند به طور منفی ومعنی دار رضایت زناشویی دانشجویان را پیش بینی کنند.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، احساس تنهایی ، رضایت ، زناشویی ، اهواز