رابطه بین صمیمیت خانواده و نگرش به زندگی با خودکارآمدی در دانش آموزان دختر دوره متوسطه دبیرستان دخترانه قلم چی شهر ری در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰

پژوهش حاضر بررسی رابطه صمیمیت خانواده و نگرش به زندگی با خودکارآمدی دانش آموزان دختر دوره متوسطهدبیرستان قلم چی شهر ری در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیهدانش آموزان دوره متوسطه در دبیرستان قلم چی شهر ری بود که تعدادشان ۱۵۰ نفر بودند. باتوجه به جدول مورگان ۱۵۰ نمونه بهروش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها بوسیله پرسشنامه های صمیمت خانواده، نگرش به زندگی و خودکارآمدیجمع آوری شدند و با آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش همزمان تحلیل شدند. نتایج تحقیق حاکی ازآن بود که بین صمیمت در خانواده و مولفه های نگرش به زندگی (چارچوب ذهنی و تکمیل هدف) و خودکارآمدی و مولفه های آن(تجربیات موفق، تجربیات جانشینی، ترغیب کلامی، حالت های عاطفی و فیزیکی) رابطه معنی داری وجود دارد (P<۰/۰۱). همچنینصمیمت در خانواده و نگرش به زندگی، خودکارآمدی را پیش بینی می کند. نتایج رگرسیون چندگانه به روش همزمان نشان داد کهصمیمت در خانواده و نگرش به زندگی، خودکارآمدی را به طور مثبت پیش بینی می کنند. نتایج شواهدی را پیشنهاد می کند کهتغییرات خودکارآمدی بر اساس صمیمت در خانواده و نگرش به زندگی به طور جزیی قابل پیش بینی است. لذا به منظور پیشگیری وکاهش سطح خودکارآمدی دانش آموزان پیشنهاد می شود زمینه ارتقاء و مطلوب سازی صمیمت در خانواده و نگرش به زندگی ومولفه های آن (چارچوب ذهنی و تکمیل هدف) فراهم شود.

کلیدواژه ها:

صمیمت خانواده ، نگرش به زندگی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان