احترام به والدین در قرآن

نخستین فرمان خداوند به لقمان حکیم، پس از آموختن حکمت به وی، این بود که در برابر یک چنیننعمت بزرگ که از خدا به وی رسیده است، شاکر و سپاس گزار باشد، زیرا شکر و سپاسگزاری نشانه معرفت و مقیاسدرک و فهم و شایستگی انسان است.همان طور که باید در برابر نعمت های الهی به وظیفه اخلاقی خود عمل کنیم وبا قلب و زبان و یا به کار بردن نعمت های منعم در موارد مناسب، شکر او را به جا آوریم، همین طور باید خدمات کلیهافراد انسان را تقدیر نموده و به نحو مناسب از آنها تشکر کنیم، خواه پدر و مادر باشند، خواه دیگران.پس از خداوند، بزرگ ترین خدمتی را که بشری درباره بشری انجام می دهد، خدمات ارزنده پدر و فداکاریهای مادر است؛ هستی انسان در مراحل بعدی در گرو خدمات ارزنده آنان است و پدر و مادر در دوران بارداری وکودکی، زحمات توان فرسایی را متحمل می شوند ودر حق کودک خود مبذول می دارند، و اگر از طرف این دو باغبانوجود، چنین خدماتی انجام نمی گرفت، نهال وجود تمام انسان ها می خشکید. به همین مناسبت، قرآن مجید پس ازمساله شکرگزاری خدا، موضوع نیکی بر پدر و مادر را مطرح می کند، تا انسان به بزرگ ترین وظیفه اخلاقی و وجدانیخویش مطلع و آگاه گردد.اگر خدا را از آن نظر سپاس گزاریم که آفریدگار و مربی و پرورش دهنده ماست، پدر و مادر نیز مربیان دورانکودکی ومراحل نخستین زندگی ما می باشند.

کلیدواژه ها:

والدین ، قرآن ، احترام ، تفاسیر