بررسی رابطه بین رهبری تحول آفرین و درگیری شغلی با توجه به نقش میانجی توانمندسازی ساختاری کارکنان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

در این تحقیق رابطه بین رهبری تحول آفرین و درگیری شغلی با توجه به نقش میانجی توانمندسازی ساختاری کارکناندانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی مورد بررسی قرار گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیقتوصیفی، پیمایشی و از نوع همبستگی محسوب می گردد. جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالیبه تعداد ۵۰۰۰ نفر می باشد. باتوجه به جدول کرجسی و مورگان، نمونه آماری تعداد ۳۵۷ نفر برآورد گردید. همچنین جهتانتخاب نمونه مناسب از روش تصادفی ساده استفاده شده است. روش جمع آوری داده ها نیز میدانی و کتابخانه ای و ابزار آنپرسشنامه های استاندارد می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها بر حسب فرضیه های این پژوهش، از روش آمار توصیفی وآمار استنباطی، که جهت انجام تحلیل عاملی از نرم افزار SPSS و جهت بررسی و تحلیل فرضیات تحقیق از روش معادلاتساختاری از نرم افزار لیزرل استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش، نشان می دهد مدل به کار گرفته شده، از لحاظبارعاملی و اعداد معنی داری مورد تایید است و همه روابط مستقیم میان متغیرهای مدل نیز، معنی دار بوده اند. یافته هایتحقیق نشان داد بین رهبری تحول آفرین و درگیری شاغلی رابطه معنی داری وجود دارد. بین رهبری تحول آفرین وتوانمندسازی ساختاری رابطه معنی داری وجود دارد. بین توانمندسازی ساختاری و درگیری شغلی در دانشگاه علوم پزشکیخراسان شمالی رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری تحول آفرین ، توانمندسازی ساختاری ، درگیری شغلی