امکان سنجی جمع آوری آب باران در یک منطقه نیمه خشک استان فارس
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 291
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWEM-13-2_011
تاریخ نمایه سازی: 7 تیر 1400
چکیده مقاله:
استحصال آب باران با سامانه های کوچک یکی از گزینههای توسعه منابع آب در مناطق خشک است که می تواند بخشی از آب مورد نیاز بخش کشاورزی دیم را تامین کند. برای افزایش پتانسیل استحصال آب در سامانه کوچک می توان اقداماتی برای افزایش تولید رواناب انجام داد. در این پژوهش، استفاده از تیمارهای ساده ایجاد جوی و پشته، پوشش خاک رس و ترکیب این دو در کنار تیمار شاهد به منظور بررسی رواناب تولیدی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و طی دو سال (۱۳۹۳ و ۱۳۹۴) در منطقه زرین دشت استان فارس ارزیابی شد. نتایج نشان داد که منطقه پتانسیل استحصال آب باران را دارد. بیشترین مقدار ضریب رواناب در تیمار شاهد و به مقدار ۶.۵ و ۹.۳ درصد به ترتیب در سال اول و دوم مشاهده شد. دست خوردگی خاک سطحی (در تیمارهای غیر از شاهد) به طور متوسط ۱۱ و ۱۴ درصد رواناب و ضریب رواناب (به ترتیب) را نسبت به شاهد کاهش داد. آستانه بارش برای ایجاد رواناب طی دو سال آزمایش در تیمار شاهد حدود یک میلی متر بود. در سایر تیمارها آستانه بارش در ایجاد رواناب در سال دوم کاهش یافت. از نظر مقدار و ضریب رواناب و نیز آستانه بارش در ایجاد رواناب، تیمار شاهد در سامانه کوچک قابل پیشنهاد است. مساحت سامانه کوچک بین حدود ۱۵ تا ۱۵۰ متر مربع برای تامین به ترتیب ۳۰۰ و ۶۰۰ میلی متر نیاز آبی با احتمال وقوع ۵۰ و ۶۷ درصد بارندگی و راندمان ذخیره ۲۵ و ۵۰ درصد متغیر بود. البته در واقع مساحت سامانه کوچک با توجه به نوع محصول می تواند به صورت اقتصادی تعیین شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
سمیه شریعتی
دانش آموخته کارشناسی ارشد مرتع و آبخیزداری، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان
ابوالفضل عزیزیان
استادیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان
نجمه یرمی
استادیار گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان
عباس پایدار اردکانی
کارشناس ارشد اداره منابع طبیعی و آبخیزداری اردکان