ارائه مدل پیش بینی تعداد تصادفات حمل و نقل کالا مشتمل بر فوتی و جرحی با استفاده از برنامه ریزی ژنتیک

امروزه به دلیل اهمیت یافتن حمل ونقل در کشورهای رو به توسعه، پرداختن به مباحث مرتبط با برنامه ریزی ایمنی حمل ونقل نیز اهمیت زیادی پیداکرده است. یکی از موضوعات مهم در مبحث برنامه ریزی ایمنی، همگام سازی برنامه ریزی ایمنی با مراحل برنامه ریزی حمل ونقل است و پیش بینی تصادفات در مقیاس کلان از مولفه های آن به شمار می رود. هدف از انجام این پژوهش ارائه یک مدل ریاضی برای پیش بینی تعداد تصادفات شدید حمل ونقل جاده ای کالا هم گام با برنامه ریزی حمل ونقل و تعیین مناسب ترین مرحله برنامه ریزی برای ساخت مدل های پیش بینی تصادفات در سطح کلان است. در این مقاله با بررسی عوامل اثرگذار بر تصادفات، مدل کلان با استفاده از روش برنامه ریزی ژنتیک ارائه شده است. به این منظور از اطلاعات سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۳ به عنوان داده های پایه و از آمار سال ۱۳۹۴ برای اعتبارسنجی مدل استفاده شده است و بر اساس داده های هریک از مراحل برنامه ریزی، مدل های جداگانه ای ساخته شده و پس از مقایسه بین آن ها مدل مبتنی بر متغیرهای تولید سفر به عنوان مدل بهینه شناسایی و انتخاب شده است. نتایج نشان داده است از بین داده های چهارگانه متناظر با مراحل برنامه ریزی حمل ونقل، متغیرهای مرحله تولید سفر مناسب ترین گروه داده ها برای ساخت مدل پیش بینی تصادفات حمل ونقل جاده ای کالا در سطح کلان هستند.

کلیدواژه ها:

ایمنی ، پیش بینی تصادفات ، مدل ایمنی ، برنامه ریزی ژنتیک