ارزیابی دگرآسیبی بقایای آفتابگردان Helianthus annus بر جوانه زنی خرفه portulaca oleracea

به منظور استفاده از اثر آللوپاتی بقایای آفتابگردان بر روی جوانه زنی و م راحل رشد اولیه علف هرز خرفه ،آزمایشی به صورت طرح کاملا تصادفی در دانشگاه آزاد واحد میبد اجرا شد . حرارت محیط آزمایش 25 درجه سانتی گراد و با سه تکرار و نه تیمار شامل چهار غلظت از عصاره ریشه و چهار غلظت از عصاره اندام های هوایی آفتابگردان به میزان 10 و 20 و 40 و 80% و تیمار بدون عصاره به عنوان شاهد آزمایش انتخاب شد .در این آزمایش صفات کاهش درصد جوانه زنی، وزن خشک ،R50 ،D95 ،D50 ،D10 ما کزیمم جوانه زنی، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، نسبت وزن خشک به وزن تر، وزن تر و شاخص مقاومت به آللوپاتی نسبت به شاهد اندازه گیری و اعداد پس از اطمینان از نرمال بودن مورد تجزیه واریانس از طریق نرم افزارSAS قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس معنی دار بودن تمام صفات را نشان داد. پس از مقایسه میانگین مشخص شد که اندام هوایی آفتابگردان نسبت به ریشه آن بیشترین تاثیر بازدارندگی را بر روی گیاه خرفه داشت. بیشترین بازدارندگی در غلظت 80 % اندام هوایی بود، به گونه ای که بالاترین کاهش درصد جوانه زنی را هم دارا می باشد. بنابراین از بقایای اندام هوایی آفتابگردان به عنوان روشی برای کنترل علف هرز خرفه می توان استفاده کرد.

کلیدواژه های ارزیابی دگرآسیبی بقایای آفتابگردان Helianthus annus بر جوانه زنی خرفه portulaca oleracea:

جوانه زنی ، خرفه ، آفتابگردان ، آللوپاتی ، عصاره ، غلظت