نقش حمایتی مددکاران اجتماعی در کاربا خانواده های دارای کودک معلول

خانواده هایى که فرزند معمولى و سالم دارند رفتار و وظیفه خاص خود را دنبال مى کنند اما قضیه خانواده کودکان معلول بالکل متفاوت مى باشد .هنگامى که این گونه کودکان براى نخستین بار به عنوان معلول معرفى مى شوند، غالبا والدین دچار شوک شده و سپس پیش از آنکه با وضعیت پیش آمده خو بگیرند، حالاتى نظیر تکذیب، گناه، خشم و اندوه تمام وجودشان را در بر مى گیرد و تقریبا تمامى اعضاى خانواده دچار فشار روحى و روانى شده و در بهت فرو مى روند. اما باید توجه داشت که والدین مسئولیت ویژه اى دارند تا به کودکان شان کمک کنند و آنها بتوانند با معلولیت خویش سازگارى پیدا نمایند. آنچه بچه هاى معلول و به طور کلى افراد معلول نیازمند آن مى باشند، همدردى، پشتیبانى و تشویق است و نه حمایت بیش از حد و یا ترحم بى حد و حصر. براى حفظ غرور و شخصیت شان باید به آنها اجازه داده شود تا آنجایى که ممکن است کارى براى خود و دیگران انجام دهند. در اینجا باید به مشکلات ویژه برادران و خواهران نیز توجه داشت. آیا وقتى که یک کودک خردسال سعى مى کند بر برادر و یا خواهر معلولش پیشى بگیرد و یا از رفتارهاى غیر عادى او احساس شرم مى کند چه باید کرد؟ مددکاری اجتماعی حرفه ای است مبتنی بر دانش، شناخت، مهارت، استعداد و هنر که با استفاده از تکنیکهای مختلف جهت کمک به افراد برای حل مشکلاتشان به کار می رود. کار با کودکان معلول و خانواده های آنان به عنوان یکی از وظایف اصلی مددکاری است که در مجموعه مراقبت از سلامت جامعه فعالیت می کنند. این مقاله به منظور آشنایی با کار مددکاران اجتماعی در نحوه بر خورد ، پیشگیری و درمان ناهنجاریها و مشکلات ارتباطی است که بین کودکان معلول و دیگر افراد و نیز خانواده آنان و یا با سایر جوامع و سیستمها وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، مددکاری اجتماعی ، کودک معلول