مقایسه میزان خسارات وارده در قابهای فولادی با استفاده از روشهای طراحی بر اساس عملکرد

در طی دهه اخیر با جداکردن و فرق گذاشتن بین دو مفهوم مهم و عمده در علم مهندسی راه و ساختمان یعنی مقاومت و عملکرد، روشهای طراحی سازه ها در برابر بارهای جانبی مخصوصا زلزله دچار تغییرات گسترده و اساسی شده اند. زلزله به عنوان ناشناخته ترین، غیر قابل پیش بینی ترین و شاید ترسناک ترین پدیده طبیعی که بشر همواره به منظور حفظ خود و محل سکونت خود در برابر آن در تلاش و برنامه ریزی بوده است، به عنوان مهمتارین بار جانبی وارد بر سازه ها شمرده می شود و از این رو اغلب روشهای طراحی جهت گیری تحقیقات خود را در زمینه مقابله با آن قرار داده اند. به همین دلیل به مرور تغییراتی در روشهای طراحی ایجاد شده است. با شروع این تغییرات روش طراحی جدیدی بنام روش طراحی بر اساس عملکرد ابداع شد. در روش طراحی بر اساس عملکرد، عملکرد سازه با استفاده از نقطه عملکرد که به صورت جابجایی هدف گره کنترل تعریف می شود، مشخص می گردد. با دانستن نقطه عملکرد و سطح عملکردی I.O یا L.S یا C.P که برای سازه تعریف می شود، نقاط ضعف در سازه شناسایی می شوند. این نقاط ضعف در واقع همان محل تشکیل مفاصل پلاستیک می باشند و آنگاه که این نقاط ضعف در طراحی مجدد سازه تقویت و اصلاح می شوند. در این مقاله با استفاده از سه روش طراحی بر اساس عملکرد N2، طیف ظرفیت و روش ضرایب سه قاب فولادی 3، 6 و 10 طبقه آنالیز و طراحی شده اند و نتایج آنها با یکدیگر مقایسه شده اند.

کلیدواژه ها:

طراحی بر اساس عملکرد ، سطح عملکردی ، مفصل پلاستیک ، گره کنترل