نگاهی به مسئله حکمرانی جهانی نخبگان واشرافگران با تطبیق بر سخنان مولای متقیان(ع)

حکمیت- ابزاری است که به وسیله آن، سیاستهای دولت مورد اعمال واقع شود و همینطور این نهاد خود سیاستگذار و تعیین کننده راهبردهای پیش روی کشور است. حاکمی که با توجه به احکام، بین مردم حکومت کند. پرداختن به عواملی که ما را معرف به سبک سیاست گذاری های دولت مردان باشد، اهمیت و ضرورت دارد. از این رو جستار پیشه رو با روشی توصیفی به این مسئله پرداخته، نتیجه آنکه: سیاست گذاری به سبک نخبه سالاری، بدین معناست که قدرت دولت در آن مطلق و در دست طبقه ممتاز علمی باشد، هرچند که به دیدگاه علی(ع)، درحکمیت، علم لازم است ولی کافی نیست؛ سیاست گذاری اشرافی را که گفته شده، بنیان گذار آن، ارسطو در یونان بوده است که در این سبک، حکومت بدست عده ای از متمکین سپرده شده است. دیدگاه علی (ع) در این رابطه، ناکافی دانستن قدرت برای اداره کردن کشور است؛ در کل علی (ع)، حکومتی را شایسته دانسته است که با محوریت عدالت پیش رود و هم جهت با قدرت و دانش باشد.

کلیدواژه ها:

اشرافی گری ، نخبه سالاری ، حکمیت ، سیاست ، امام علی (ع).