مدل سازی رفتار کاربران شبکه و بررسی تاثیرات آن بر امکان همسفری مطالعه موردی شهر تهران

در جوامع کنونی موتوریزه شدن شهرها معضلات فراوانی را برای کاربران شبکه راه ها پدید آورده است. از این رو، راهکارهای گوناگونی برای مدیریت عرضه و تقاضا ارائه شده که یکی از آنها همسفری به معنیاستفاده چند نفر که از یک خانواده نیستند و مبدا و مقصد و زمان سفر نزدیکی دارند، از یک خودروی شخصی که متعلق به یکی از آنهاست، می باشد. هدف این پژوهش بررسی رفتار کاربران شبکه و ارتباط آنبا انجام همسفری توسط آنان است. بدین منظور گردآوری داده از طریق پرسشنامه طی فصل بهار سال ۱۳۹۷ از ۳۲۶ نفر از شهروندان ساکن تهران انجام شد. روش استفاده شده در این پژوهش مدل سازی معادلات ساختاری می باشد. نرم افزارهای SPSS ۲۳ برای انجام تحلیل های آماری و Amos ۲۲ برای مدل سازی مورداستفاده قرار گرفتند. طبق نتایج به دست آمده، تنها ۲۷ درصد از افراد پاسخ دهنده، تجربه همسفری غیررسمی دارند، درصد بالایی از افراد ( ۳۸ %) از خودروی شخصی به عنوان شیوه اولیه حمل و نقل استفاده می کنند و ۴۰.۵ % از پاسخ دهندگان ۳ تا ۷ روز در هفته از خودروی شخصی استفاده می کنند. اهمیت به محیط زیست، تضمین بازگشت به منزل، پارکینگ رزرو شده، ریسک پیدا نکردن همسفر و تاخیرهای احتمالی مواردی هستند که در انتخاب همسفری توسط افراد تاثیر داشته و نتایج مطالعات پیشین را ثابت می کنند.

کلیدواژه ها:

هم سفری ، مدل سازی معادلات ساختاری ، تحلیل عاملی تاییدی