ارزیابی کارایی ایستگاه های تقاطعی و پرتردد خطوط مترو تهران با رویکرد تحلیل پوششی داده ها

امروزه تمامی مدیران در همه سازمان ها، خواستار استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت های موجود در بخش های مختلف می باشند. بنابراین وجود مدلی به منظور ارائه بازخورد در راستای بهبود عملکرد شعب مختلف سازمان ها و دستیابی به ابزاری جهت برآوردن این نیاز مدیران، بسیار ضروری و منطقی به نظر می رسد. در راستای ضرورت فوق در این مقاله سعی و تلاش خواهد شد تا مدلی مناسب جهت ارزیابی عملکرد ایستگاه های تقاطعی و پر تردد خطوط مترو تهران برای شناسایی ایستگاه های کارا و ناکارا جهت بهبود عملکرد ایستکاه های ناکارا و یا ایستکاه هایی که کارایی کمتری دارند و تقویت هر چه بیشتر این ایستگاه ها ارائه شود. این تحقیق تجربه ای از به کارگیری تحلیل پوششی داده ها در ارزیابی کارایی ایستگاه های تقاطعی و پر تردد خطوط مترو تهران است که با استفاده از نرم افزار گمز (GAMZ) بررسی شده و نوع مدل استفاده شده در این پژوهش SBM+UNDESIR می باشد. شاخص های مناسب جهت ارزیابی کارایی استخراج شده اند که شاخص های ورودی تعداد نیروی انسانی، هزینه پرسنلی، سهم هر ایستگاه و شاخص های خروجی شامل تعداد مسافر، درآمد ایستگاه، هدوی و حوادث می باشد. نتایج تحقیقات نشان می دهد ایستگاه های امام خمینی، صادقیه، تئاتر شهر، شادمان، حسن آباد، شهدای ۱۷ شهریور و تربیت مدرس دارای کارایی صد در صدی هستند. در آن سوی مساله ایستگاه های مهدیه، امام حسین، دروازه شمیران، میدان ولیعصر و شهید بهشتی به ترتیب دارای کمترین کارایی ممکن می باشند.

کلیدواژه ها:

مهندسی ترافیک ، حمل ونقل ، مترو ، ایستگاه های تقاطعی و پرتردد ، تحلیل پوششی داده ها