ارزیابی روند تغییرات کاربری اراضی و تاثیر آن بر آلبیدوی سطحی و دمای سطح زمین در حوضه آبخیز اهرچای

یکی از عوامل متاثر از فعالیت های انسانی، تغییر در کاربری اراضی است که می تواند منجر به تغییرات آلبیدوی سطحی و دمای سطح زمین شود و تغییر در این پارامترها آب وهوای طبیعی منطقه را متاثر می سازد. پژوهش حاضر به بررسی روند تغییرات کاربری اراضی و خصوصیات دمای سطح زمین و آلبیدوی سطحی در هر کاربری در حوضه آبخیز اهرچای با استفاده از داده های لندست برای یک دوره ۲۹ ساله پرداخته است. بدین منظور از تصاویر ماهواره ای لندست ۵ (TM) در سال ۱۹۸۷ و لندست ۸ (OLI) برای سال ۲۰۱۵ استفاده شده و پس از انجام مراحل مختلف پردازش تصاویر، نسبت به استخراج کاربری اراضی براساس روش «ماشین بردار پشتیبان» (SVM) اقدام شد. دقت طبقه بندی برحسب ضریب آماری کاپا به ترتیب ۹۳/۰ و ۹۵/۰ و براساس دقت کلی ۰۹/۹۵ و ۲۰/۹۶ به دست آمد. بیشترین تغییرات کاربری در اراضی مرتعی و پس از آن در زراعت دیم مشاهده شده است. تبدیل مراتع به زراعت دیم باعث کاهش پوشش گیاهی و تغییر الگوی توزیع و روند افزایش دمای سطح زمین و میزان آلبیدوی سطحی شده است که این میزان برای کاربری زراعت دیم با افزایش دمای تقریبا ۸ درجه سانتی گراد و آلبیدوی سطحی ۰۳/۰ بوده است؛ بنابراین ملاحظه می شود که سطح حوضه تغییرات کاربری روی داده، موجب تغییر در میزان دمای سطح زمین و آلبیدوی سطحی شده است.

کلیدواژه ها:

تغییرات کاربری اراضی ، دمای سطح زمین ، آلبیدوی سطحی ، روش سبال ، حوضه آبخیز اهرچای