اثر دو شیوه تمرینی منتخب بر آنزیم های کبدی و پروفایل لیپیدی نوجوانان چاق مبتلا به کبد چرب

خطر بیماری کبد چرب غیرالکلی با شاخص توده بدن مرتبط است و کودکان دارای چاقی درمعرض خطرهای بیشتر این عارضه قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تغییرات در برخی آنزیم های کبدی و نیمرخ لیپیدی نوجوانان مبتلا به کبد چرب پس از یک دوره مداخلات ورزشی انجام شد. در این مطالعه، ۲۰ نوجوان پسر (۱۱ تا ۱۴ سال) با شاخص توده بدن بالای صدک نود و پنجم نمودار رشد سنی که بیماری کبد چرب آن ها شناسایی شده بود، در گروه های تمرین تناوبی شدید (تعداد = ۱۰ نفر؛ شاخص توده بدن= ۸۳/۱ ± ۵۱/۲۶ کیلوگرم بر متر مربع) و مدرسه محور (تعداد =  ۱۰ نفر؛ شاخص توده بدن= ۸۳/۲ ± ۶۹/۲۶ کیلوگرم بر متر مربع) به شکل تصادفی قرار گرفتند. سونوگرافی کبد و متغیرهای اوج اکسیژن مصرفی، نیمرخ لیپیدی، مقاومت انسولینی وسطوح آنزیم هایALT و AST آزمودنی ها قبل و بعد از هشت هفته تمرین مدرسه محور رایج در مدارس (۶۰-۵۰ دقیقه) و تناوبی شدید (۴۰-۳۶ دقیقه دویدن با۱۰۰ تا ۱۱۰ درصد حداکثر سرعت هوازی)اندازه گیری شدند. تحلیل آماری با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که مداخلات ورزشی افزایش چشمگیری در اوج کسیژن مصرفی گروه های تمرینی (۰.۰۰۱=P ) داشت. همچنین کاهش معناداری درمقاومت انسولینی (۰.۰۱=P )،تری گلیسرید، ALT و AST در هردو گروه تمرینی مشاهده شد ( ۰.۰۱=P).سطوح لیپوپروتئین پرچگال فقط درگروه تمرینی مدرسه محور افزایش معناداری داشت (۰.۰۴۸=P)، اما بین سطوح لیپوپروتئین کم چگال گروه های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد( ۰.۲۵۰= P)؛ بنابراین، نتیجه گیری می شود که هردو شیوه تمرین های تناوبی شدید و مدرسه محورمنتخب اثرهای تقریبا برابری بر بهبود اغلب متغیرهای متابولیکی مرتبط با سلامت در نوجوانان مبتلا به کبد چرب دارند.

کلیدواژه ها:

تمرین ورزشی ، کبد چرب ، نیمرخ لیپیدی