الزامات و نقشه راه هوشمندسازی شبکه توزیع آب شهری

شبکه توزیع آب یکی از زیرساخت های شش گانه در شهرهای هوشمند است که می تواند به‎صورت مستقل یا هماهنگ با سایر زیرساخت ها مدیریت و بهره برداری شود. پژوهش حاضر با انجام مطالعات تطبیقی و بررسی رویکردها و تجربیات بین المللی و مقایسه آن با شرایط کنونی در کشور نشان می دهد که اولا شبکه هوشمند توزیع آب شهری نسبت به روش های اسکادا از تفاوت قابل‎ملاحظه ای برخوردار است و می تواند ضمن کاهش تلفات آب، زمان عکس العمل به وقایع بهره برداری را کاهش دهد. به‎علاوه این رویکرد می تواند موجب ارتقای بهره وری سیستم و کیفیت آب، بهبود مدیریت تجهیزات، افزایش درآمد شرکت های آب و فاضلاب و در بلندمدت موجب افزایش آگاهی های عمومی برای کاهش سرانه مصرف و افزایش رضایتمندی مشترکین شود. ثانیا این مطالعه تاکید دارد که ارتقای شبکه توزیع آب به سامانه های هوشمند موضوعی چندوجهی (فنی، بهره برداری، اجتماعی) است و لازم است مطابق مدل مفهومی اسپایرال، چندین مرحله به‎صورت متوالی انجام شود تا بتوان ادعا نمود شبکه توزیع آب هوشمند شده است. این مدل مفهومی به‎صورت یک نقشه راه، متدولوژی ارتقای سامانه های اسکادا به هوشمند را تبیین نموده و ضمن مرحله بندی اقدامات، فرآیند را در راستای مدیریت توامان عرضه و تقاضای آب شهری به‎صورت کوتاه مدت و بلندمدت هدف‎گذاری می کند. هم‎چنین، روش پیشنهادی تاکید دارد که سامانه سخت افزاری-نرم افزاری ابتدا باید تحت شرایط کنترل شده برای سناریوهای مختلف واسنجی شده و پس از چندمرحله مطالعات پایلوت توسعه داده شود.

کلیدواژه ها:

اسکادا ، زیرساخت هوشمند ، شبکه توزیع آب ، مطالعات تطبیقی ، مدل اسپایرال