شهر هوشمند به عنوان مکان مشترک برای انسان و طبیعت

شهرها به طور ذاتی با چالش های پیچیده مواجه هستند. به عبارت دیگر تجمع انبوه عظیمی از ساکنان منجر به آشفتگی و بی نظمی شده و شرایطی را به وجود آورده که اختالل در تعادل شهرها ایجاد کرده و دستیابی به پایداری را با روش های کنونی بسیار سخت کرده است. این مسائل باعث پیچیدگی های زیاد درشهرهای جدید می گردند و سبب گردیده اند که متخصصان به فکر ایجاد راه حل هایی برای مشکالت موجود باشند. یکی از برجسته ترین راه حل ها در این زمینه ، جهت مقابله با چالش های کنونی شهرها، توسعه شهر هوشمند است که درطول سال های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. شهری که با استفاده از فناوری های جدید، ارتقاء نوآوری و مدیریت دانش زیست پذیرتر، کاربردی تر، رقابتی تر و به روز تر می باشد. رشد هوشمند بیان کننده آن نوع از توسعه است که در آن ترویج حیات مدنی و سرزندگی اجتماعی، حمل و نقل عمومی و کاستن از اثرات نامطلوب زیست محیطی، و احیای شهر به عنوان محیط سالم و فعال که بتواند آینده ای مطلوب را برای تمام شهروندان تامین نماید، اصلی ترین هدف به شمار میرود. در این مقاله در ابتدا به بررسی مبانی نظری پژوهش پرداخته شده است ، سپس به شناسایی شاخص های شهر هوشمند و متغیرهای این شاخص ها و همچنین چارچوب های شهر هوشمند شامل فناوری، انسانی و انرژی نیز به منظور ساده سازی مفاهیم با تحلیل محتوای متن پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، انسان و طبیعت ، مولفه ها و چارچوب های شهر هوشمند