حفظ تنوع زیستی در اقامتگاه های بوم گردی با تاکید بر مبانی و اصول پایداری

اقامتهای بومگردی یکی از مولفه های اصلی در شکلگیری و توسعه اقتصاد پایدار است و اهمیت آن وقتی دوچندان میشود که این بخش جهت حفاظت از گونه های زیستی)جانوری و گیاهی( در انقراض، ایجاد میشود؛ که در این صورت نه تنها توسعه اشتغال، توسعه اقتصاد محلی و شکل گیری گردشگری پایدار را در بعد داخلی به همراه دارد، بلکه در بعد خارجی نیز، مزیتهایی همچون انتقال فرهنگ و تاریخ، آشنایی گردشگران خارجی با آداب و رسوم آیینی و تبلیغات بدون هزینه و شناخت بیشتر جهانیان از آن کشور را را به دنبال خواهد داشت. در واقع، اهمیت اقامتهای بوم گردی در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بسیاری از کشورها به سرمایه گذاری و استفاده از همه ظرفیت هایشان در این حوزه ترغیب کرده است. در واقع، این نوع از اقامتهای بومگردی، تالش دارد تا عالوه بر بهرهمندی از ظرفیتهای تاریخی، فرهنگی و بومی یک کشور در رونق گردشگری و توسعه پایدار اقتصادی، بر حفظ سایر شاخه های زیستمحیطی و زیست انسانی نیز توجه و تاکید کند. در کشور ما نیز، حدود یک ده ه از شکلگیری بومگردی در میگذرد که البته، علیرغم ظرفیتهای بیشماری که به دلیل تنوع تاریخی و فرهنگی کشور در این حوزه وجود دارد، اما فاصله بسیاری با کشورهایی که در این حوزه پیشرو بوده اند، دارد. در پژوهش حاضر به تاثیر اقامتگاه های بومی در حفظ تنوع زیستی)گیاهی و جانوری( با تاکید بر اصول و مبانی پایداری پرداخته میشود و نمونه-های بررسی میگردد. شیوه پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی است.

کلیدواژه ها:

گونه های زیستی ، اقامتگاه بومگردی ، پایداری ، معماری ، بومی ، گیاهی و جانوری ، اکوکمپ