مقایسه تاثیر روش تدریس کاوشگری و مشارکتی بر و پیشرفت تحصیلی و مهارت اجتماعی دانش آموزان

پیشرفت تحصیلی و بهبود روش های تدریس در نظام جاری آموزش و پرورش یکی از موضوعات مهم و اساسی در دستور کار برنامه ریزان حوزه آموزش و پرورش می باشد. در این تحقیق درصدد آن هستیم تا تاثیر شیوه تدریس کاوشگری و مشارکتی را بر متغیرهای پیشرفت تحصیلی و مهارت اجتماعی بسنجیم، روش پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی می باشد که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با دو گروه آزمایشی مورد بررسی قرار می گیرد و جامعه آماری شامل: ۶۰ دانش آموز پایه پنجم ابتدایی مدرسه دخترانه شهید فهمیده شهرستان مرودشت در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بود که به دو گروه آزمایشی که هر گروه ۳۰ نفر بودند تقسیم شدند. در یک گروه آزمایشی تدریس به شیوه کاوشگری و در گروه آزمایشی دیگر تدریس به شیوه مشارکتی انجام شد. برای نمونه گیری از روش طبقه بندی خوشه ای استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل، متن درس و آزمون های پیشرفت تحصیلی و مهارت اجتماعی محقق ساخته بود و کلیه آزمون ها از نظر روایی صوری و محتوی بررسی و مورد تائید قرار گرفتند. و پایایی پرسشنامه با روش کوریچاردسون ۲۰ مورد بررسی قرار گرفت و برابر با ۰/۷۹ شد و پایایی پرسشنامه مهارت اجتماعی نیز برابر با ۰/۹۰ شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگین پیشرفت تحصیلی و مهارت اجتماعی دانش آموزانی که با روش تدریس کاوشگری آموزش دیده اند و دانش آموزانی که با روش تدریس مشارکتی آموزش دیده اند، تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارتی تدریس با روش کاوشگری بر پیشرفت تحصیلی و تدریس با روش مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، روش تدریس کاوشگری ، روش تدریس مشارکتی ، پیشرفت تحصیلی ، مهارت اجتماعی