هوش ترکیبی و آسیب شناسی کریسپر

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 209

فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

RAVAN03_150

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1400

چکیده مقاله:

کریسپر نوعی تکنولوژی جدید ویرایش ژنتیکی است که می تواند به پیشرفت ژن درمانی کمک های زیادی بکند.تاکنون ژن درمانی از طریق تکنیک «انتقال ژن» gene transfer انجام شده است؛ به این صورت که یک ویروس بی گزند، نسخه ی سالمی از یک ژن را به سلول منتقل می کند تا جای ژن معیوب را که بیماری ایجادکرده، بگیرد. اما در روش کریسپر کس ۹ ، دانشمندان می توانند مستقیما ژن معیوب را اصلاح کنند. آنها DNAمعیوب را جدا کرده و به جای آن یک DNA سالم می گذارند.فناوری کریسپر ابزاری مانند قیچی برای برش و چسباندن دی ان ای سلول های بدن است. قدرت زیاد، مسئولیتپذیری بسیاری را هم با خودش می آورد.ما به نقشه ی ژنتیکی خود دست یافته ایم؛ این بدان معناست که ما کتاب زندگی را خوانده ایم و حالا می توانیمشروع به بازنویسی آن کنیم.محققانی که هیبرید انسان و میمون را انجام می دهند، اسپانیایی هستند ولی برای دور زدن ممنوعیتی که دراسپانیا در زمینه انجام چنین مواردی وجود دارد، این آزمایش را در چین عملی کردند. این جنین برای اولین باربه منظور غیر فعال کردن ژن هایی که رشد ارگان را کنترل می کنند، اصلاح شده است.با این حال نگرانی های اخلاقی هم در طول این آزمایش مطرح شد که تا حدی به دلیل ترس از مهاجرتسلول های بنیادی انسان به مغز است.هیبرید انسان و حیوان چگونه خودآگاهی خواهد داشت؟مخلوطی از حیوان و انسان را کایمرا می نامند.هم اکنون کشورهایی هستند که بطور مخفیانه روی مهندسی هوش، ابرهوش، ابرانسان و سرباز جهانی آزمایشاتگسترده ای انجام می دهند.مهندسی هوش به نقص در ناخودآگاه و خود آگاهی انسان می انجامد و اگر این نقص به بیرون از آزمایشگاه انتقالیابد به فاجعه ای مرگبارتر از ویروس کرونا می انجامد.انسان خودخواه زاده شده است، سورس و کدهای ناهوشیار بذر را تغییر میدهد، که بذر فصل نشناسد و نورخورشید را تشخیص ندهد تا هر زمان که بشر اراده کرد در گلخانه بذر را به رویش وادارد.بشر با هوش گیاهان چه کرده است؟ روش تراریخته برای اصلاح نباتات و آماده سازی گیاهان برای کشت وزرع در جهت زدودن سابقه تاریخی و تجربیات موجود در حافظه گیاهان و از بین بردن حساسیت آنها بهشرایط محیطی بوده است.بذرها دیگر به طول روز حساس نیستند، دیگر برای جوانه زنی در زمان مناسب به خواب نمیروند، در نتیجهنمی توانند دوره زندگی خود را به گونه ای تنظیم کنند که به سرما یا گرما برخورد نکنند و اگر از سوی انسان درتاریخ نامساعدی کشت شوند، از سرما یا گرما از بین می روند.همین نگرش و فرآیند دستکاری ژنتیک در مورد انسان در حال اجرا است و نتیجه آن تغییر ناهشیار بشر وزدودن کهن الگوها از حافظه انسان در بستر زمان است، پایان این فرآیند به مهندسی اجتماعی و تبعیضمی انجامد و پایان کار را کسی نمی داند.

نویسندگان

علی بیگدلی

کارشناس ارشد روانشناسی، شرکت ملی نفت ایران