ارائه مدل اثربخش بکارگیری بهینه پهپاد در توانمندسازی عملیات آینده سازمان های دفاعی (مطالعه موردی عملیات پروازی نیروی هوایی)

پهپادها یا پرنده های هدایت پذیر از راه دور می توانند علاوه بر انجام ماموریت های اصلی خود در حوزه های کنترل، شناسایی، جمع آوری اطلاعات، جاسوسی و هدایت سلاح های هوشمند تا هدف، حمله مستقیم به اهداف را هم انجام دهند.  سازمان های دفاعی و از آن جمله نیروی هوایی نیازمند آمادگی رزمی و دفاعی بر اساس حوادث و جنگ های احتمالی آینده فرا روی، با شناخت و درک صحیح از نحوه به کارگیری بهینه و مناسب پهبادها در راستای افزایش توانمندی های عملیات هوایی خود است.  محقق با انجام یک تحقیق و پژوهش اسنادی و میدانی برای دستیابی به ارائه الگوی جامع برای استفاده بهینه از پهپاد در توانمندسازی عملیاتی سازمان های دفاعی با استفاده از روش توصیفی و "موردی - زمینه ای" ضمن مراجعه به صاحب نظران و کارشناسان عملیات هوایی مرتبط با پهباد در نیروی هوایی و ستاد فرماندهی کل ارتش نمونه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پرسشنامه در اختیار آن ها قرار گرفته و پس از دریافت داده ها، یافته های تحقیق با روش های آماری و روش تحلیل عاملی اکتشافی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.  نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که سازمان های دفاعی (مطالعه موردی نیروی هوایی) برای به کارگیری پهپاد در توانمندسازی عملیاتی خود، بایستی به مولفه های چهارگانه شامل: ماموریت ها (راهبردی، عملیاتی و تاکتیکی)، تهدید شناسی هوایی (شدت، ماهیت و نوع)، قابلیت ها و کارکردها(عملیات اثربخش، تعمیر و نگهداری و سامانه های جانبی)، تامین پشتیبانی زمینی و هوافضایی (فرماندهی و کنترل هوشمند و یکپارچه، تجهیزات و زیرساخت های لازم و زنجیره تامین مطمئن) توجه نمایند.

کلیدواژه ها:

پهپاد ، نیروی هوایی ، تهدید شناسی ، عملیات هوایی ، سازمان های دفاعی