بررسی کیفیت محیط محلات مسکونی در ارتباط با تحرک مستقل کودکان

با اجرای سیاست های توسعه مسکن در شهرها و افزایش روز افزون تعداد ساختمان های بلند مرتبه، تراکم جمعیتی شهرها بالا رفته و فرصت حضور کودکان در محلات مسکونی کمتر شده است. حضور آزادانه کودکان در دوره میانی کودکی بدون همراهی والدین یکی از نیازهای اصلی و شاخصه تکوین جسمانی، شناختی، عاطفی و ارزشی کودکان است. باتوجه به کاهش تحرک مستقل کودکان در محلات مسکونی، این سوال مطرح شده است که نقش سیاست های توسعه مسکن بر کاهش تحرک مستقل کودکان چگونه است؟. بدین منظور پس از تشریح ابعاد مفهوم تحرک مستقل کودکان و شیوه ارتباط کودک با محیط، به بررسی سیاست های توسعه مسکن سنتی و مدرن پرداخته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که سیاست های توسعه مسکن باتوجه به تاکید بر عمودی سازی، حامی تحرک مستقل کودکان نبوده است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، سیاست های توسعه ای ، تحرک مستقل ، کودکان ، محلات مسکونی.