مقایسه پاسخ لرزه ای اسکله های شمع و عرشه تحت اثر روش زمان دوام با دیگر روش های تحلیل لرزه ای، مطالعه موردی بندر امام خمینی(ره)

در این مقاله کاربرد روش زمان دوام در تحلیل لرزه ای اسکله های شمع و عرشه بررسی و با سایر روش های تحلیل لرزه ای غیر خطی مقایسه شده است. بدین منظور اسکله شمع و عرشه واقع در بندر امام خمینی (ره) مورد مطالعه قرارگرفته است. این اسکله که دارای دوره تناوب بالا بوده و جزء سازه های نرم به شمار می آید، در سه وضعیت مختلف شامل شرایط ساخت (اولیه)، شرایط آسیب دیده و تعمیر و بهسازی شده مدلسازی و سپس هر کدام به سه روش طیف ظرفیت، تاریخچه زمانی و روش زمان دوام تحلیل شده است. با بررسی پاسخ لرزه ای هر سه سازه مشخص شد که افزایش میانگین شدت پاسخ های لرزه ای تحلیل زمان دوام نسبت به روش تحلیل تاریخچه زمانی به ترتیب در وضعیت اولیه، آسیب دیده و بهسازی شده ۱۷، ۸- و ۷ درصد است و نسبت به روش طیف ظرفیت به ترتیب ۵۳، ۴۹ و ۴۷ درصد می باشد. افزایش میزان پراکندگی نتایج در روش زمان دوام نسبت به روش تحلیل تاریخچه زمانی به ترتیب در وضعیت اولیه، آسیب دیده و بهسازی شده ۶۰، ۱۹ و ۳۴ درصد است و نسبت به روش طیف ظرفیت به ترتیب ۴۷، ۶۶ و ۱۷ درصد می باشد. نتایج به دست آمده و مقایسه ی اختلاف ها بین دو روش زمان دوام و تحلیل تاریخچه زمانی می توان گفت، استفاده از روش زمان دوام می تواند جایگزین مناسبی برای تحلیل تاریخچه زمانی باشد؛ زیرا با انجام تعداد تحلیل های کمتر و اختلاف نتایج ناچیز آن نسبت به روش تحلیل تاریخچه زمانی نتایج قابل استنادی از روش تحلیل زمان دوام به دست می آید.

کلیدواژه ها:

اسکله شمع و عرشه ، تحلیل زمان دوام ، تحلیل تاریخچه زمانی ، تحلیل طیف ظرفیت ، بندر امام خمینی (ره)