چهره فلسفی ابن عربی

نویسنده ، ویلیام چیتیک ، که ابن عربی را اندیشمندی پر نوشتار، سنت گرایی نوآور و حکیمی متنفذ می داند، در تلاش است تا نسبت ابن عربی را با فلسفه ، در قالب سه پرسش مطرح کند و جوابی در خور، به نحو ذیل ، برای آنها بیابد:  ۱ «آشنایی با فلسفه »: هرچند ابن عربی با جریانهای عقلی روزگار خود و بویژه سنت حکمی آشنا بوده است ، اما بیشتر گفته های وی محصول کشف و شهود عرفانی اوست .  ۲ «نگرش به فلسفه »: به نظر او کاربرد عقل در برخی مسائل بسیار ضروری است ، ولی کشف از عقل و نیز دید صوفیانه از تامل فیلسوفانه ، فراتر است و بنابراین تشبیه و رحمت خدا بر تنزیه و غضب او مقدم است .  ۳ «سهم در فلسفه »: ابن عربی در سه مساله در هم تنیده سهم عمده را دارد که عبارتند از «وحدت وجود» که مبتنی بر دیدگاه تشبیه است ؛ «عالم خیال » که به معنای مطلق ، شامل جهان و هرچه در آنست می شود و به معنای مقید، بین عالم غیب و شهادت قرار دارد؛ «انسان کامل » که با فعلیت بخشیدن به هر امکان معرفت و وجود، هدف خلقت را به انجام می رساند.

کلیدواژه ها:

فلسفه ، کشف و شهود ، وحدت وجود ، عالم خیال ، انسان کامل