بررسی ارتباط سبک یادگیری با عملکرد مبتنی بر شواهد در دستیاران بالینی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

هدف از این مطالعه تعیین ارتباط سبک یادگیری با عملکرد مبتنی بر شواهد در دستیاران بیمارستان های کرمانشاه بود. مطالعه از نوع همبستگی و به روش مقطعی  بود که روی ۶۵ دستیار بالینی به روش نمونه-گیری تصادفی طبقه ای، به صورت انتساب متناسب انجام گردید. ابزار گرد اوری داده ها پرسشنامه استاندارد سبک یادگیری وارک و پرسشنامه محقق ساخته بررسی آگاهی و نگرش نسبت به عملکرد مبتنی بر شواهد بود. پژوهشگر پس از مراجعه به بیمارستانها، پرسشنامه ها را در اختیار نمونه ها قرار داد و بعد از تکمیل شدن نسبت به جمع آوری آنها اقدام نمود. داده ها با ابزار تحلیلی سبک یادگیری وارک و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سبک یادگیری غالب، تک  مدله( ۷۵%)،  از نوع شنیداری با فراوانی نسبی(۲/۴۹%) بود. میزان آگاهی در مورد عملکرد مبتنی بر شواهد دستیاران (۶/۶۴%) خوب بود. نگرش (۷/۶۷%)دستیاران نسبت به عملکرد مبتنی بر شواهد مثبت بود. (۱/۴۳%) عملکرد مبتنی بر شواهد درسطح مطلوب داشتند. آزمون کای دو نشان داد ارتباط معناداری  بین آگاهی و عملکرد مبتنی بر شواهد(۰۱/۰=p )، نگرش و عملکرد مبتنی بر شواهد وجود داشت(۰۰۱/۰>p ). بین سبک یادگیری و عملکرد مبتنی بر شواهد ارتباط وجود نداشت(۶۳۹/۰=p ). با افزایش سطح آگاهی و مثبت بودن نگرش،  به افراد دارای سطح عملکرد مبتنی بر شواهد مطلوب، اضافه گردید. لذا نیاز به آموزش مدون و اصولی در رابطه با عملکرد مبتنی بر شواهد از ضروریات به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

سبک یادگیری ، عملکرد مبتنی بر شواهد ، دستیاران بالینی