رهنمودهای مناسب سازی پایانه های حمل ونقل برای افراد دارای معلولیت

جابجایی از فعالیت های ضروری انسان ها به شمار می آید و لازم است در طراحی و مناسب سازی ساختمان های حمل ونقل، نیازهای همه اقشار و گروه های جامعه با هدف تامین آسایش و ایمنی مسافران در نظر گرفته شود. افراد دارای معلولیت ، گروه های مختلف سنی، کودکان و سالمندان از جمله استفاده کنندگان پایانه های حمل و نقل اعم از ایستگاه های اتوبوس، مترو، قطار و فرودگاه ها هستند. در مقرراتی که از سوی سازمان ملل متحد برای حقوق حرکتی معلولان و سالمندان تهیه شده است، هدف نهایی مشارکت و برابری کامل و تاکید بر طراحی بناها و فضای شهری به گونه ای است که گروه های خاصی از مردم به دلیل محدودیت های حرکتی از استفاده از آنها یا مراجعه جهت انجام امور مختلف محروم نشوند. هدف از مناسب سازی اصلاح محیط است به گونه ای که همه انسان ها، از جمله افراد دارای معلولیت جسمی و حرکتی قادر باشند آزادانه و بدون خطر در محیط پیرامون خود اعم از اماکن عمومی، معابر، محیط شهری و  ساختمان های عمومی حرکت کنند و از تسهیلات محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی لازم بهره مند شوند. در پروژه تحقیقاتی «رهنمودهای مناسب سازی پایانه های حمل و نقل برای افراد دارای معلولیت»، مشکلات و موانعی که در فرآیند دسترسی و بهره مندی از خدمات درپایانه های حمل و نقل وجود دارد مورد بررسی قرار گرفته و رهنمودهای مناسب سازی و رفع کاستی ها در سلسله مراتب دستیابی و ورود به ساختمان ، تردد در بخش های مرتبط برای فعالیت و انجام مقاصد یا وظایف ، و استفاده از تسهیلات و تجهیزات رفاهی و جانبی ساختمان ارائه شده است. در فصل اول گزارش پیشینه مناسب سازی، قوانین، ضوابط و اقدامات در سطوح ملی و بین المللی در ارتباط با طراحی همه شمول و تامین فضای قابل دسترس و بدون مانع مورد بررسی قرار گرفت. در فصل دوم به تبیین و تشریح ضوابط طراحی پایانه ها ، فضاهای اصلی، سالن ها، سکوها ، فضاهای ارتباطی و فضاهای پشتیبان ترمینال ها
پرداخته شده است.