بهینه سازی ساخت نانو ذرات سیلیکای عامل دار شده به روش همزن مغناطیسی حرارتی و بررسی تاثیر پارامترهای مختلف با استفاده از طراحی فاکتوریال نامتعارف

زمینه و هدف: نانوذرات سیلیکا از سیستم های جدید دارورسانی زیست تخریب پذیرند که سرعت تخریب بیولوژیک آن ها در درون تن (In vivo) تحت تاثیر سایز و ساختار سطحی آن هاست و به همین دلیل برای کاربردهای بیومدیکال و تثبیت دارویی مناسب اند. در این مطالعه هدف بهینه سازی اندازه ذره ای و پتانسیل زتا، بررسی تاثیر پارامترهای مختلف و نهایتا به دست آوردن معادلاتی برای تخمین اندازه ذره ای و پتانسیل زتای دلخواه در سنتز نانوذرات سیلیکای عامل دار شده می باشد. روش بررسی: نانوذرات سیلیکای اصلاح شده با NH۲، از هیدرولیز هم زمان تترا اتیل ارتو سیلیکات و(۳- آمینو پروپیل) تری اتوکسی سیلان در حضور آمونیوم هیدروکساید و اتانول به روش همزن مغناطیسی حرارتی سنتز و از نظر ویژگی های اندازه ذره ای و پتانسیل زتا بررسی شد. با استفاده از یک طراحی فاکتوریال نامتعارف (Irregular Factorial Design) اثر عوامل موثر بر آن ها تعیین گردید. از طیف بینی فروسرخ فوریه(Fourier Transform Infrared Spectroscopy) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (Transmission Electron Microscopy) جهت تایید سنتز نانوذرات استفاده شد. یافته ها: میزان آمونیوم هیدروکساید و اتانول بر سایز و پتانسیل زتای نانوذرات تاثیر معنی داری داشت (۰/۰۵>P)؛ کاهش آمونیوم هیدروکساید و افزایش اتانول باعث کاهش اندازه ذره ای به طور قابل ملاحظه ای شد. همچنین با افزایش آمونیوم هیدروکساید و کاهش اتانول قدر مطلق پتانسیل زتا به طور قابل ملاحظه ای افزایش یافت. نتیجه گیری: طراحی فاکتوریال نامتعارف روش مناسبی جهت بهینه سازی شرایط ساخت نانوذرات سیلیکای اصلاح شده می باشد.

کلیدواژه ها:

Silicon dioxide ، Nanoparticles delivery systems ، Drug ، سیلیکون دی اکساید ، نانوذرات ، سیستم های نوین دارورسانی