ارزیابی راهکارهای مدیریتی و برنامه ریزی در کنترل ترافیک شهری

مشکلات مربوط به ترافیک وسایل نقلیه که در شهرهای بزرگ و بزرگراه ها قابل مشاهده است،عمدتا به این دلیل است که ایجاد جاده های جدید یا گسترش آنها کار چندان آسانی نیست. این مسئله به عنوان یک سیستم بهینه سازی سیستمهای کنترل در نظر گرفته میشود که هدف آن استفاده حداکثری از زیرساخت موجود است. با این وجود، اندازه شبکه های ترافیکی و وجود تعداد زیادی وسیله نقلیه، باعث میشود پیادهسازی طرح کنترل مرکزی مبتنی بر بهینه سازی،تقریبا غیرممکن شود. به همین علت، امروزه استفاده از روشهای غیرمتمرکز در این خصوص دارای کاربرد بیشتری هستند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی راهکارهای مدیریتی و برنامه ریزی در کنترل ترافیک شهری با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد راهکارهای سنتی و قدیمی برای کاهش ترافیک در شهرها مبنی بر افزایش عرضه حمل و نقل همچون تعریض معابر، ساخت بزرگراه ها و تقاطع های غیر همسطح بوده که باعث شده تقاضای سفر با سرعت بیشتری رشد کرده و تراکم و شلوغی ها نه تنها کاهشی نداشته باشد، بلکه در برخی موارد افزایش نیز یابد.و می توان گفت تصمیم گیران شهری یکی از بهترین راهکارهای کنترل ترافیک شهرها را در استفاده از سیستمهای هوشمند حمل و نقل یافتند که یکی از موارد استفاده از آن در بزرگراه های شهری است. بنابراین برنامه ریزان و مسئولان شهر باید سعی کنند، تا با استفاده از فناوری و هوش مصنوعی از میزان ترافیک و به تبعه آن از مشکلات ترافیکی بکاهند و یک سیستم کنترل ترافیک هوشمند راه اندازی کنند.

کلیدواژه ها:

کنترل ترافیک شهری ، برنامه ریزی