نقش جهت گیری مذهبی و سبک های فرزندپروری والدین در گرایش فرزندان به رفتارهای پرخطر

زمینه وهدف: پژوهش های انجام شده بر روی سبک های فرزندپروری نشان داده است که هرکدام از این سبک های می تواند پیامدهای مثبت و منفی در کودکان به همراه داشته باشد. از سویی، ضعف در سبک تربیتی والدین نسبت به فرزندان شان، موجب ایجاد حس بی اعتمادی شده و از نظر اریکسون ایجاد اعتماد یا بی اعتمادی در کودکان تاثیر مستقیم بر شیوه دینداری و جهت گیری مذهبی آنان در آینده دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش جهت گیری مذهبی و سبک های فرزندپروری والدین در گرایش فرزندان به رفتارهای پرخطر بود روش پژوهش: نمونه پژوهش را تعداد ۳۸۴ نفر از دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهرستان ملارد و والدین آنها تشکیل دادند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی IARS، پرسشنامه جهت گیری مذهبی ARCS و پرسشنامه سبک ها و ابعاد فرزندپروری PSDQ بود. در این پژوهش برای تحلیل داده ها از روش رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها: نتایج کلی این پژوهش حاکی از این بود که زیرمقیاس جهت گیری مذهبی درونی و سبک فرزندپروری مقتدر به طور منفی و معنی دار و زیر مقیاس جهت گیری مذهبی بیرونی و سبک فرزندپروری سهل گیر به طور مثبت و معنی دار توان پیش بینی رفتارهای پرخطر را داشتند. همچنین زیر مقیاس جهت گیری مذهبی بیرونی در گروه دختران و پسران به طور مثبت و معنادار و زیر مقیاس جهت گیری مذهبی درونی در گروه پسران به طور منفی و معنادار توان پیش بینی رفتارهای پرخطر را دارند اما این زیر مقیاس در گروه دختران توان پیش بینی رفتارهای پرخطر را ندارند. نتیجه گیری : همچنین براساس نتایج به دست آمده، سبک فرزندپروری مستبد نتوانست رفتارهای پرخطر را پیش بینی کند و نتیجه گرفته شد که استفاده و اعمال سبک های مناسب فرزندپروری (سبک مقتدر) و داشتن نگرش های مناسب مذهبی والدین (جهت گیری مذهبی) می تواند به عنوان نیرویی مهم در پیشگیری و شناخت رفتارهای پرخطر و پیامدهای ان در نوجوانان تلقی شود.

کلیدواژه ها:

رفتارهای پرخطر ، سبک های فرزندپروری ، والدین ، فرزندان ، جهت گیری مذهبی