اثربخشی طرحواره درمانی بر صمیمت زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر صمیمت زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای بوده است. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز خدمات روانشناسی و مشاوره شهر اردبیل در سال ۱۳۹۸بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه ۳۰ نفر(۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های صمیمت زوجین استفاده شد. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت آموزش گروهی طرحواره درمانی قرار گرفتند، در صورتی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات مولفه های صمیمیت در زوجین در پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش پیدا کرده است. بنابراین نتایج پژوهش حاضر نشان داد طرحواره درمانی بر صمیمت زناشویی زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، صمیمت زناشویی ، زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای.