اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال سندروم روده تحریک پذیر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال سندروم روده تحریک پذیر انجام شد. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی و مبتنی بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه افراد مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر شهر ساری در سال ۱۳۹۷ بود. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند؛ بدین ترتیب در هر گروه تعداد ۱۵ بیمار مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر حضور داشت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (۱۹۹۳) بوده است. اعضای گروه آزمایش، واقعیت درمانی بر اساس پروتکل واقعیت درمانی گلاسر (۲۰۱۳) را در ۸ جلسه دریافت کردند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرده بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه (۲۱ و از آزمون تحلیل کوواریانس یک و چندمتغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد واقعیت درمانی گروهی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر تاثیر معناداری دارد. بر اساس یافته های این پژوهش، واقعیت درمانی گروهی سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی میشود و میتوان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.

کلیدواژه ها:

واقعیت درمانی گروهی ، کیفیت زندگی ، سندروم روده تحریک پذیر.