بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با اختلال شخصیت خودشیفته

اختلال شخصیت خودشیفته یکی از متغیرهای مهم بسیار مورد بحث دوران جوانی و دانشجویی می باشد. پژوهش حاضر با عنوان بررسی رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه با اختلال شخصیت خودشیفته در بین دانشجویان دانشکده پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال ۱۳۹۸- ۱۳۹۹ صورت گرفته است. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی – همبستگی می باشد که داده های آن به شکل میدانی جمع آوری شد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشکده پزشکی به تعداد ۸۰۶ نفر می باشد. تعداد اعضای نمونه تحقیق از طریق جدول مورگان ۲۶۰ نفر تعیین گردید و روش نمونه گیری تحقیق به شکل تصادفی ساده سهمیه ای می باشد. ابزار اندازه گیری شامل پپرسشنامه شخصیت خودشیفته (PNI) (راسکین و هال، (۱۹۸۱، پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ بود. برای آزمون فرضیه ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه با اختلال شخصیت خودشیفته رابطه معنی داری وجود دارد. طبق نتایج بدست آمده طرحواره های ناسازگار اولیه می تواند ۷۱/۶ از تغییرات متغیر اختلال شخصیت خودشیفتگی را تبیین کند، که در واقع مقدار چشم گیری است.

کلیدواژه ها:

اختلال شخصیت خودشیفته ، طرحواره های ناسازگار اولیه ، دانشجویان.