اثر کودهای نیتروژن، سولفات پتاسیم، سولفات منیزیم و سولفات روی بر عملکرد و برخی ویژگیهای بیودیزل تولیدی از گلرنگ

به منظور بررسی اثر مقادیر کود نیتروژن و کودهای سولفات پتاسیم، سولفات منیزیم و سولفات روی بر بیودیزل تولیدی از گلرنگ، پژوهشی مزرعهای در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در سال ۱۳۸۹ در مزرعه پژوهشی دانشگاه شهرکرد اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کود نیتروژن در سه سطح (۱۵۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار) و کودهای سولفات پتاسیم، سولفات منیزیم و سولفات روی به ترتیب به میزان ۵۰، ۱۰۰ و ۱۵۰ کیلوگرم در هکتار و شاهد بودند. با ایجاد شرایط تغذیهای برای گیاه گلرنگ، عملکرد دانه و درصد روغن و هم چنین صفات بیودیزل شامل: چگالی، عدد یدی و عدد صابونی مطالعه شدند. نتایج نشان داد که عملکرد دانه در تیمار ۳۰۰ کیلوگرم در هکتار نیتروژن (۹۱۳ کیلوگرم در هکتار) بیش از سایر تیمارها بوده است. کودهای سولفات منیزیم و سولفات پتاسیم بیشترین افزایش درصد روغن (به ترتیب ۸۴/۳۲ و ۵/۳۲) را داشتهاند. بیودیزل تولیدی از تیمار سولفات پتاسیم دارای چگالی، عدد یدی و عدد صابونی (به ترتیب ۲۵/۸۶۷ کیلوگرم بر مترمکعب، ۷/۱۳۹ میلیگرم ید بر ۱۰۰ گرم روغن و ۶/۱۹۰ میلیگرم هیدروکسید سدیم بر گرم روغن) بیشتری نسبت به سایر تیمارهاست. نتیجه گیری کلی این تحقیق نشان داد که کاربرد کودهای ریزمغذی سولفاتدار (مخصوصا سولفات پتاسیم)، باعث بهبود ویژگی های روغن و بیودیزل تولیدی از دانه گلرنگ میشود.

کلیدواژه ها:

Safflower ، Seed yield ، Oil percentage ، Density ، Iodine value ، Saponification value. ، گلرنگ ، عملکرد دانه ، درصد روغن ، چگالی ، عدد یدی ، عدد صابونی