تاثیر عناصر آهن، روی و منگنز و روش مصرف آنها بر فنولوژی، عملکرد و کیفیت دانه ذرت شیرین

به منظور بررسی اثرات آهن، روی و منگنز و روش مصرف آنها بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت شیرین، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه ارومیه در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ با ۴ تکرار انجام شد. فاکتورها شامل روش مصرف کود (مصرف خاکی و محلول پاشی) و نوع کود های کم مصرف (بدون کاربرد کود به عنوان شاهد، کود سولفات روی، سولفات آهن، سولفات منگنز) بودند. نتایج نشان داد که، بر همکنش فاکتورهای آزمایشی بر ارتفاع بوته، قطر بلال، طول دانه، وزن هزار دانه، عملکرد زیستی و درصد پروتئین معنی دار بود. در بیشتر این صفات محلول پاشی آهن و روی نسبت به محلول پاشی منگنز برتری نشان داد. هم چنین تحت تاثیر روش مصرف عناصرکم مصرف، محلول پاشی باعث افزایش ۲۵/۱۳%، ۳۸/۵% و ۸۴/۲۴% به ترتیب در تعداد دانه در بلال، عملکرد دانه و درصد قندهای محلول دانه نسبت به مصرف خاکی شد. به علاوه هر سه نوع کود به کار رفته باعث افزایش معنی دار درصد قندهای محلول دانه نسبت به شاهد شدند. براساس نتایج به دست آمده، استفاده از عناصر کم مصرف به صورت محلول پاشی نسبت به مصرف خاکی نتایج بهتری را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

Micronutrients ، Sweet corn ، Yield components ، Yield. ، اجزای عملکرد ، ذرت شیرین ، عملکرد ، عناصر کم مصرف