بررسی و مقایسه میزان ترسیب کربن خاک در مناطق جنگلکاری

تغییر اقلیم و افزایش گرمای جهانی، ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در اتمسفر می باشد، که کربن عمده ترین جزء گازهای گلخانه ای محسوب می گردد. پالایش کربن با روشهای مصنوعی مثل فیلتر و ... هزینه های سنگینی در بر دارد، لذا به منظور کاهش دی اکسید کربن اتمسفری و ایجاد تعادل در میزان گازهای گلخانه ای، کربن اتمسفر می بایست جذب و در فرمهای متعدد ترسیب گردد. ترسیب کربن در زیتوده گیاهی و خاکهایی که تحت این زیتوده هستند، ساده ترین و به لحاظ اقتصادی عملی ترین راهکار ممکن جهت کاهش 2 CO اتمسفری محسوب می گردد. هدف از این تحقیق مقایسه میزان ترسیب کربن خاک در توده جنگلکاری شده با گونه کنار و منطقه مجاور که فاقد پوشش جنگلکاری ( منطقه شاهد) می باشد. این رویشگاه در شمال شهر دهلران در استان ایلام قرار دارد. نمونه برداری با روش آماری تصادفی- سیستماتیک اجرا شد. نمونه های خاک از عمق 30- 0 سانتی متری و به تعداد 30 نمونه جمع آوری گردید. نمونه های خاک بعد از خشک شدن به آزمایشگاه ارسال شد. اندازه گیری کربن خاک با استفاده از روش والکی-بلاک انجام گرفت. نتایج به دست آمده از برآورد میزان ترسیب کربن در دو منطقه دارای توده جنگلکاری و منطقه شاهد نشان داد که اختلاف قابل توجهی در میزان ترسیب کربن خاک دو منطقه وجود دارد. میزان ترسیب کربن خاک در رویشگاه جنگلکاری شده و شاهد به ترتیب 768/3 و592/2 تن در هکتار می باشد. علت افزایش ترسیب کربن خاک در رویشگاه جنگلکاری شده را می توان به میزان کربنی که توسط درختان کاشته شده در آن منطقه نسبت داد. بنابراین با جنگلکاری گونه های بومی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری به میزان زیادی کربن در خاک ترسیب می شود

کلیدواژه ها:

ترسیب کربن ، خاک ، تغییر اقلیم ، کنار ، گازهای گلخانه ای