تعیین سطح شالیزارهای حاشیه زاینده رود در منطقه اصفهان با داده های رقومی سنجنده های ماهواره IRS

برای تعیین سطح زیر کشت شالیزارهای منطقه اصفهان، از داده های رقومی ماهواره IRS-۱D هند (سنجنده های PAN ، LISS III و سری زمانی WiFS) استفاده شد. تصحیحات مختلف شامل هندسی، اتمسفریک، رادیومتریک و توپوگرافی بر روی تصاویر مربوط به سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ اعمال گردید. در این مطالعه پیش پردازش های لازم و آنالیزهای مختلف از جمله آنالیزهای ترکیبات مربوط به تصاویر سری زمانی و هم چنین نمونه برداری های میدانی برای سال های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ صورت گرفت. با انتخاب نواحی تعلیمی مناسب در تصاویر مختلف اقدام به طبقه بندی نظارت شده تصاویر گردید. از باند مادون قرمز موج کوتاه و شاخص آب (Normalized Difference Water Index (NDWI نیز برای بررسی امکان تعیین مناطق شالیکاری استفاده گردید. علاوه بر شالیزارها، اراضی کشاورزی غیر شالی، اراضی رهاشده، شوره زارها و رخنمون سنگی در تصاویر LISS III و با کمک تصویر PAN، مناطق شهری و نیز جاده ها قابل شناسایی گردیدند. با تشکیل جدول ماتریس خطا، دقت کلی طبقه بندی ۹۱ درصد و کاپای کلی ۸۹ درصد به دست آمد. مساحت زیر کشت شالیزارها نیز حدود ۱۹۵۰۰ هکتار در سال ۲۰۰۳ میلادی برای سنجنده LISS III و۲۰۴۵۰ هکتار برای سنجنده WiFS و در سال ۲۰۰۴ میلادی ۲۱۶۷۰ هکتار برای سنجنده WiFS تعیین گردید. با انجام این مطالعه مشخص شد که می توان داده های LISS III را برای تشخیص و تعیین دقیق سطح زیر کشت شالیکاری و داده های سنجنده WiFS برای تخمین سطح با دقت تقریبا قابل قبول استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Rice paddy ، Remote sensing ، IRS ، LISSIII ، WiFS ، Supervised classification ، Isfahan. ، شالیزار ، سنجش از دور ، IRS ، LISS III ، WiFS ، طبقه بندی نظارت شده ، اصفهان