(زیرساخت های مدیریت آب باران)

ایران جزء کشورهای خشک کره زمین می باشد که برای برطرف کردن نیازآبی ملزم به استفاده از راهکارهای خاصی است . استحصال آب و استفاده ازآب باران روش های مطرح در بهره برداری از آب هایی است که توجه کمتری به آن شده است، استحصال آب باران یکی از شاخص ترین تکنیک های مدیریت بهره برداری از آب باران برای مقابله با کم آبی می باشد که در نقاط مشکل دار به سرعت در حال توسعه می باشد . مبنای این روش اختصاص سطحی از زمین برای جمع آوری نزولات وسپس ذخیره سازی آن برای استفاده در زمان مورد نیاز می باشد.در واقع سیستم های جمع آوری نزولات جوی روش های مصنوعی جمع آوری و ذخیره آب باران هستندکه میتواند برای تامین آب مورد نیاز برای شرب دام های اهلی و یا کاربری کشاورزی در مقیاس کوچک و یا مصارف خانگی مورد استفاده قرار گیرد، بر اساس تعریف توسعه پایدار استفاده از منابع موجود باید به گونه ای باشد که آیندگان نیز بتوانند با همان کمیت و کیفت از آن بهره مند گردند، در اکثر کشورهای دارای کمبود آب، سیاستگذاری های خرد و کلان در زمینه منابع آب، تمایل به گزینه های کم هزینه و پایدار محلی را افزایش داده است که از عمده ترین آن ها به عملیات جمع آوری آب باران و نیز استحصال آب از منابع غیر متعارف می توان اشاره کرد. بدین منظور با استفاده از منابع مختلف و به صورت کتابخانه ای و اسناد و مدارک موجود استحصال وجمع آوری آب باران به عنوان یک منبع جایگزین و مکمل برای کاهش وابستگی به منابع آب زیرزمینی و تامین آب برای مصارف مختلف در مناطق روستائی و حتی شهری براساس مفهوم و محدودیت های توسعه پایدار، مورد بررسی قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

آب باران ، بازیافت آب ، خشکسالی ، بام سبز ، توسعه پایدار