فلسفه معلولیت در تعالیم قرآن

معلولیت محدودیت است اما ناتوانی نیست همه انسانها دارای محدودیت اند خداوند همه انسانها را نیازمند و در محدودیت آفریده اما این به معنای ناتوانی در رسیدن به خواسته های معقول شان نیست.انسان از پی محدودیت تن سازنده شد انسان در چون در دیدن میکروب نابینا بود میکروسکوپ را ساخت در دیدن اجرام و کواکب کم بینا بود تلسکوپ را ساخت در پریدن وسرعت کم توان بود و هواپیما را ساخت در ارتباطات محدود بود تلفن همراه ساخت و.......معلولیت و محدودیت در نگاه تعالیم وحیانی نشان از حکمت متعالی خداوند در به ظهور رساندن قابلیتهای نهفته در وجودانسانهاست.. قرآن کریم وجود نواقص در زندگی انسان را امتحانی از جانب پروردگار بیان فرموده است. چنانکه می فرماید«ولنبلونکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابری ن؛ الذین اذا اصابتهم مصیبه قالوا انا لله وانا الیه راجعو ن؛ اولئک علیهم صلوات من ربهم و رحمه و اولئک هم المهتدو ن»قطعا همه شما را با چیزی از ترس، گرسنگی وکاهش در مالها وجانها و میوه ها آزمایش می کنیم؛ و بشارت ده به استقامت کنندگان !آنها که هر گاه مصیبتی به ایشان می رسد، می گویند:ما از آن خدائیم،و به سوی او باز می گردیم!اینها، همانها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده؛ وآنها هدایت یافتگان هستند. در این آیه یکی از مصادیق امتحان نقص در انفس و جان بیان شده؛ اما چنین امری مانع سلوکمعنوی و سیر به کمال نبوده؛ لذا قرآن کریم صابرین را بشارت به پاداش الهی داده است . محدودیتی که در جسم بسیاری افراداست و معلولیت نام دارد در واقع نعمتی است از جانب حق فرصتی است مغتنم برای رهاشدن از زندان جسم . زندانی که برای عموم شکسته نیست اما برای افراد معلول شکسته است تا بتوانند سریعتر از سایر افراد،پرواز کنند فرصت رهایی از قید و بندهای نفس و تعلقات مادی برای فرد معلول بیشتر از سایر افراد جامعه است معلول بر بال اندیشه و خودباوری خویشتن را اثبات میکند ترحم جامعه به افراد معلول فرصت رشد و شکوفایی از انها را سلب میکند. تغییر نگرش جامعه نسبت به معلولیت زمینه توجه به نیازها و توانایی های افراد دارای محدودیت را جهت حضور فعال داشتن در اجتماع را فراهم میکند. وقتی جامعه معلولیت رو عامل ضعف افراد نداند بلکه یک تفاوت تلقی کند معلول معلولیتش رو پنهان نمیکند و میل به انزوا و گوشه گیری پیدا نمی کند.