مدلسازی و تحلیل تاثیر ویژگیهای وابسته بر خرابیهای آبشاری در شبکه های هوشمند

شبکه های هوشمند به طور فزاینده ای با شبکه های ارتباطات، تعامل کننده هستند و حتی شبکه ها وابسته شده اند. بخش اعظم تحقیق قبلی فرض کرده است که یک خرابی کوچک ممکن است از طریق وابستگی تعاملی، به خرابیهای آبشاری تبدیل شود. گرچه در شبکه های نیروی وابسته و شبکه های ارتباطی، وابستگی نقطه به نقطه براساس ویژگیهای مکان شناسی خاص تعبیه شده نه مکان شناسی تصادفی. هدف این مقاله، تحلیل تاثیرات وابستگیهای مختلف و ویژگیهای ساختار شبکه های ارتباطی بر خرابی های آبشاری در شبکه های برق است. یک مدل آبشاری تعاملی برای شبکه های برق و سیستمهای ارتباطات جفت، براساس توزیع مجدد جریان برق DC و مسیریابی اولین راهبرد کوتاه ترین مسیز باز با بررسی انتقال غیرنرمال پیشنهاد شده و وابستگی به طور عددی تجزیه تحلیل شده است. اندازه گیری انواع مختلف وابستگیها نشان می دهد که وابستگی بیشتر، منجر به احتمال پایینتر یک خاموشی بزرگ میشود. به علاوه یک مقدار آستانه برای ناکارآمدی انتقال شبکه های ارتباطی، در فرآیند آبشاری نشان داده شده است. بخش اعظم سیستم نیرو میتواند وقتی ناکار آمدی باشد که ناکارآمدی انتقال، در زیر مقدار آستانه باشد. مقایسه مقادیر آستانه در شبکه های ارتباطی مش و دو ستاره نشان میدهد که ویژگیهای نامتجانس ساختار دو ستاره، کنترل بهتری را برای کاهش خرابی های آبشاری فراهم میکند.

کلیدواژه ها:

خرابی های آبشار ، شبکه هوشمند ، شبکه های وابسته به هم ، نظریه شبکه های پیچیده ، مدل توپولوژیک ساختاری ، نظریه انباشت.