سیاست گفت و گویی: بررسی تطبیقی سیاست رضوی و دموکراسی گفت و گویی

سیالیت مفهوم سیاست و کاربردی بودن علم سیاست باعث شده است تا در دوره مدرن با چرخشی فرهنگیمواجه شود و از مطالعه نهادهای دولتی و رسمی به دموکراسی گفت و گویی و در ارتباط با زندگی روزمرهنغییر معنا یابد. این نگرش نسبت به علم سیاست ما را قادر می سازد تا سیاست رضوی را که اساسا اعتقادی-فرهنگی است با دموکراسی گفت و گویی مورد مقایسه قرار دهیم. اتکاء به روش تحلیلی– تطبیقی این قیاسرا در موارد روند، فرایند، جهت و غایت ممکن ساخته و این نتایج را به همراه داشته است که سیاست رضویو دموکراسی گفتوگویی علیرغم تشابه در مبنای فرهنگی و فرایند (عقلانی، آزادی، برابری و تساهل)، دربقیه موارد از هم متفاوت باشند؛ در مورد روند گفتگو که هر دو بر اصل انصاف و اقناع متکی هستند، دردموکراسی غربی منجر به پذیرش آرای صائب (جهت) می شود اما در سیاست رضوی فراتر از جهت بههدایت (غایت) نیز منتهی می گردد. همچنین غایت دموکراسی گفت و گوی، ترغیب مردم به عمل مشارکتمستقیم است اما غایت سیاست رضوی احیای سیاست نبوی (توحید و حقانیت امامت ائمه (ص) است. درنتیجه، بررسی علم سیاست بر مبنای فضیلت گرایی آن، تفاوت در توجه به فضائل فردی و مادی دموکراسیگفت و گویی و فضائل جمعگرای سعادت محور رضوی، نشان می دهد که اهداف آن دو نیز متفاوت است؛اولی بر ترغیب به مشارکت مردم در عمل سیاسی و دومی بر هدایت مردم به سعادت واقعی متمرکز است.

کلیدواژه ها:

سیاست رضوی ، دموکراسی گفت گویی ، غایت ، مشارکت و هدایت