بررسی پراکنش مکانی زمانی بارندگی با استفاده از روشهای زمین آماری در مناطق جنوب و جنوب شرق ایران

برآورد تغییرات مکانیزمانی بارش در بسیاری از پژوهشهای آب و هواشناسی، منابع آب و کشاورزی گریز ناپذیر است. به دلیل تعداد کم و پراکنش نامناسب ایستگاه های باران سنجی در سطح کشور و عدم امکان تآسیس ایستگاه های باران سنجی در مناطق صعب العبور و ارتفاعات، استفاده از داده های ماهواره ای در دهه اخیر به عنوان یک روش جایگزین و سریع مطرح شده است. روشهای مختلفی برای برآورد بارش وجود دارد از جمله میتوان به روشهای درونیابی و بکارگیری داده های ماهواره ای اشاره کرد. داده های مورد استفاده در این تحقیق شامل داده های بارش ماهانه ماهواره TRMM (۳B۴۳) V۷ در دوره زمانی ۱۵ ساله (۲۰۱۲-۱۹۹۸) با تفکیک مکانی /۲۵ ۰در ۰/۲۵ درجه و داده های بارندگی ماهانه بلند مدت ۲۵) سال به بالا) ۱۵۰ ایستگاه مشاهداتی (باران سنجی و سینوپنیک) در سه استان سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان میباشد. برای انجام پهن بندی داده های بارشی از روش های زمین آماری OK، SK، UK، IDW و RK استفاده شد. نتایج نشان داد روش RK دقت بالاتری نسبت به روشهای تک متغیره دارد و بیشترین مقدار همبستگی مربوط به ماه های پربارش و کمترین مقدار همبستگی مربوط به ماه های کم بارش میباشد.

کلیدواژه ها:

بارندگی ، زمین آمار ، کریجینگ رگرسیونی ، جنوب و جنوب شرق ایران