ارزیابی استفاده از بقایای کاه گندم، خاک فسفات و قارچ آسپرژیلوس نیجر به عنوان کود زیستی

در سال های اخیر با افزایش توجهات به کشاورزی پایدار، روش های زیستی مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. یکی از انواع روشهای زیستی، استفاده از کودهای زیستی است که به عنوان مطلوبترین راه حل برای زنده و فعال نگه داشتن سیستم حیاتی خاک در اراضی کشاورزی، مطرح میباشد. آسپرژیلوس ها به عنوان ماده تلقیحی کودهای زیستی توانایی بسیار بالایی در تجزیه کانیهای مختلف به خصوص کانیهای فسفاتی دارند و قادرند در شرایطی که منبع کربنه و نیتروژنی آنها فراهم شود فسفر را از کانی ها جدا و به حالت قابل دسترس درآورند. کودهای زیستی تجاری شده در دنیا عمدتا به دو گروه اصلی شامل کودهای حاوی باکتریهای تثبیت کننده ازت و کودهای حاوی ریزجانداران حل کننده ی فسفات تقسیم میشوند.وجود میلیون ها تن کنتسانتره خاک فسفات (خاک فسفات خالص شده) غیرقابل استفاده در صنعت در مجتمع فسفات اسفوردی یزد ضرورت انجام پژوهشهای در این زمینه را بیش از پیش آشکار میسازد. از این رو در این پژوهش استفاده از بقایای کاه گندم، خاک فسفات و قارچ آسپرژیلوس نیجر به عنوان اجزای اولیه تهیه کود زیستی نوین مورد بررسی قرار گرفت.ارزیابی توانایی قارچ آسپرژیلوس نیجر Aspergillus niger در بستر کاه گندم به صورت فاکتوریل سه عاملی با خاک فسفات در سه سطح (صفر، ۱:۸ و ۱:۴ خاک فسفات: کاه گندم)، تلقیح قارچ در دو سطح (عدم تلقیح و تلقیح با (Aspergillus niger و ملاس در دو سطح (صفر و نیم درصد وزنی) سه تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی در یک دوره ۶۰ روزه انجام شد. نتایج نشان داد که به احتمال زیاد سطح ۱:۴ خاک فسفات: کاه گندم، برای قارچ مناسبترین سطح خاک فسفات بود و افزودن ملاس (نیم درصد وزنی) سبب افزایش CaCl۲-P نسبت به شاهد گردید. هرچند نتایج این بررسی رضایت مند بود لیکن پیشنهاد میگردد این آزمایش در سطح مزرعه نیز و بر روی گیاهان متعدد مورد آزمایش قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آسپرژیلوس نیجر ، خاک فسفات ، قارچ حل کننده فسفر ، کود زیستی