مقایسه الگوی پراکنش مکانی گیاهان در دو جهت اصلی دامنه در جنگل های زاگرس میانی و ارائه راهکارهای مدیریتی این منابع

یکی از آشکارترین جنبه های ساختار یک توده جنگلی، الگوی مکانی یا نحوه توزیع درختان در آن است. هدف از این پژوهش بررسی و مقایسه الگوی پراکنش گیاهان در دو جهت اصلی دامنه در جنگل های زاگرس میانی و ارائه راهکارهای مدیریتی این منابع می باشد. به این منظور دو کلاسه جغرافیایی شمالی وجنوبی انتخاب گردید. در هر کلاسه جغرافیایی تعداد ۴۸ قطعه نمونه دایره ای شکل ده آری ۱۰۰۰ متر مربعی دایره ای به شیوه آماربرداری منظم تصادفی و در شبکه آماربرداری ۱۰۰*۱۰۰ متر پیاده گردید و در هر قطعه نمونه تعداد درختان ثبت گردید، سپس در هر قطعه نمونه دایره ای یک پلات ۵*۵ متر ۲۵) مترمربع) برای بررسی لایه درختچهای و یک پلات ۱*۱ متر (یک مترمربع) برای بررسی پوشش علفی پیاده شد و تعداد درختچه ها و تعداد گیاهان علفی به تفکیک گونه ثبت گردید. داده ها با استفاده از نرم افزارهای Ecological Methodology و Excel تجزیه و تحلیل گردید. نتایج نشانداد: درختان، درختچه ها و پوشش علفی منطقه مورد پژوهش در دو کلاسه جغرافیایی شمالی و جنوبی دارای الگوی پراکنش مکانی کپه ای می باشند. نتایج این تحقیق، کاربرد آمار مکانی را در بررسی الگوی مکانی درختان نشان میدهد. عقیده بر این است که مدیران جنگل برای آگاهی از فرایندهای طبیعی در جنگل، به چنین اطلاعاتی احتیاج دارند تا آن را در جهت مدیریت این منابع به کار ببرند.

کلیدواژه ها:

الگوی مکانی ، جنگل زاگرس میانی ، استان کرمانشاه ، کپه ای ، پوشش علفی