بررسی اثر تنش شوری بر روی افزایش پرولین و قند های محلول در گیاه شن دوست دیودال(Ammodendron persicum)
محل انتشار: اولین همایش ملی کشاورزی، منابع طبیعی و دامپزشکی
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 363
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AGRONOMY01_112
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
روند روبه گسترش اراضی بیابانی در اقصی نقاط جهان از جمله مشکلاتی است که مهار آن از دغدغه های جهانی محسوب میگردد. دیودال به عنوان یک گیاه خشکی پسند و به شدت شندوست گونه مناسبی برای استقرار در مناطق خشک و نیمه خشک و همچنین تثبیت تپه های ماسه ای محسوب می شود . در این مطالعه اثر غلظتهای مختلف شوری بر روی دو فاکتور فیزیولوژیکی نهال گیاه دیودال مورد بررسی قرار گرفت . آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در محیط گلخانه به انجام رسید و فاکتور شوری در پنج سطح آب معمولی، شوری ۲ ،۴ ، ۸ و۱۲ دسیزیمنس بر متر اعمال گردید. نتایج نشان داد که اثر شوری بر دو فاکتور فیزیولوژیکی گیاه دیودال از جمله پرولین و قند های محلول معنیدار است به طوری که افزایش شوری تا سطح ۱۲ دسی زیمنس بر متر باعث افزایش میزان پرولین و قند های محلول گردید. سطح تحمل به شوری گیاه دیودال تا شوری ۲دسی زیمنس بر متر است بنابراین گیاه مورد مطالعه یک گیاه مقاوم به شوری محسوب نمی شود .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نگین زاهدی فر
دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد رشته مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشگاه یزد
اصغر مصلح آرانی
دانشیار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی ، دانشگاه یزد
حمید سودایی زاده
دانشیار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی ، دانشگاه یزد
حمیدرضا عظیم زاده
دانشیار دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی ، دانشگاه یزد
علی خنامانی
دانش آموخته مقطع دکترا رشته مدیریت مناطق خشک و بیابانی ،دانشگاه یزد
محمدرضا احمدی
کارشناس ارشد بخش مرتع و آبخیزداری اداره کل منابعطبیعی