فعل های میانه و بررسی آنها در اوستای جدید. بخش نخست
محل انتشار: مجله پژوهش های زبانی، دوره: 3، شماره: 2
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 175
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOLR-3-2_007
تاریخ نمایه سازی: 29 اردیبهشت 1400
چکیده مقاله:
فعل در زبانهای ایرانی باستان بر مبنای زمان، نمود، شخص، شمار و دو جهت اکتیو و میانه بررسی می شود. بنابر دیدگاه رایج، جهت میانه وسیله تبدیل ریشههای گذرا به ناگذر است. این دیدگاه با مشاهده ریشههایی فعلی شکل گرفته است که در جهت اکتیو، گذرا و در جهت میانه ناگذر هستند، در حالی که بررسی دقیقتر متون بازمانده از زبانهای باستانی ایران، ویژگیهای دیگری را آشکار میکند که اعتبار نظریه فوق را به چالش میکشد. این مقاله به تحلیل ساختار افعال میانه میپردازد و مقدمهای است برای بررسی و بازنگری در طبقه بندی فعلهای میانه در زبان اوستایی که در مقاله دیگری مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
نویسندگان
آژیده مقدم
استادیار گروه فرهنگ و زبان های باستانی دانشگاه تهران
نرگس نعمت الهی
دانشجوی دکتری مطالعات ایرانشناسی دانشگه امریکایی هند