تاثیرآموزش برنامه فرندز بر تنهایی کودکان تالاسمی ماژور

مقدمه: بتا تالاسمی اختلال ژنتیکی موروثی است که در سراسر جهان با بیماریهای جسمی و روحی شدید روبرو است. هدف ازاین مطالعه، بررسی تاثیر آموزش برنامه فرندز بر تنهایی کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور مراکز تالاسمی گلستان بود.روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی، با دو گروه آزمون و کنترل بر روی ۵۰ کودک ۸-۱۸ ساله مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مراکز تالاسمی استان گلستان در سال ۱۳۹۸ با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. در گروه آزمون، آموزش برنامه فرندز در طول ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای انجام شد. جهت جمع آوری داده ها، از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه تنهایی کودکان آشر استفاده گردید. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار Spss نسخه ۲۵ و آزمونهای آماری کایدو، فیشر، تی مستقل و آنالیز کوواریانس با سطح معناداری p=۰/۰۱ تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی همسان بودند و بین دو گروه تفاوت معنیداری مشاهده نشد. میانگین نمره تنهایی قبل از مداخله درگروه آزمون ۳۳/۳۲± ۱۰/۶۱ و در گروه کنترل۴۱/۴± ۱۲/۲۰ بود. میانگین میزان تنهایی بعد از مداخله در گروه آزمون ۲۸/۳۶± ۷/۷۴ و در گروه کنترل ۴۰/۶۸± ۱۱/۶۸ بود آزمون انکووا با حذف اثر پیش آزمون اختلاف معناداری را بعد از مداخله نشان دادP =۰/۰۱ نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اثربخشی آموزش برنامه فرندز را بر تنهایی کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور نشان میدهد. کاهش تنهایی در این گروه سنی، میتواند در طول دوره زندگی مزایایی داشته باشد که به طور بالقوه بار بیماری روانی را در بین جمعیت آسیب پذیر تالاسمی کاهش دهد. و با بهبود نتایج پزشکی و محدود کردن هزینه های مراقبتهای بهداشتی غیر ضروری، به عنوان روشی کارآمد در نظر گرفته شود. پیشنهاد میشود در مطالعات بعدی جهت تاثیرپذیری و ماندگاری بیشتر، والدین و کودکان به طور همزمان در برنامه شرکت داده شوند.

کلیدواژه ها:

برنامه فرندز ، تنهایی ، کودکان ، تالاسمی ماژور