مقایسه تدریس درس فیزیولوژی غدد و تولیدمثل به دو روش سنتی و ادغام با یافته های بالینی در دانشگاه علوم پزشکی گناباد: نگرش و یادگیری

مقدمه: رابطه دروس علوم پایه پزشکی با مباحث بالینی موضوع مهمی است و کمک زیادی به یادگیری طولانی مدت دانشجویان، فهم مفاهیم بالینی، تشخیص و درمان بیماری ها می کند. هدف از اجرای این مطالعه، مقایسه نگرش و یادگیری دانشجویان پزشکی نسبت به دو روش سنتی و ادغام یافته درس فیزیولوژی غدد و تولیدمثل است. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ روی ۵۰ دانشجوی پزشکی ترم ۳ در دانشگاه علوم پزشکی گناباد انجام شد. دانشجویان به صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. پس از تدریس مطالب تئوری برای تمام دانشجویان، فقط یک گروه در بخش های کلینیکال بیمارستان حاضر و با پایه فیزیولوژیک بیماری ها آشنا شدند. در پایان نظرات تمام دانشجویان با استفاده از پرسش نامه استاندارد بررسی و بر اساس امتحان پایان ترم میزان یادگیری آن ها سنجیده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. یافته ها: مقایسه نگرش و انگیزه در گروهی که علاوه بر آموزش تئوری، در جلسات بیمارستان نیز حضور داشتند (۴/۶ ± ۷/۶۱، ۹/۵ ± ۹/۴۹)، نسبت به گروه دیگر (۸/۸ ± ۱/۴۷، ۵/۶ ± ۵/۴۰) نشان دهنده افزایش علاقه و بهبود نگرش آن ها بود. همچنین رضایتمندی از برگزاری دوره در بیمارستان، نمره مطلوب بیشتر از ۵/۳ را کسب کرد. گروهی که در جلسات بیمارستان حضور داشتند، توانستند نمرات بهتری کسب کنند، ولی نتایج حاصل معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، نگرش و علاقه زیاد دانشجویان نسبت به ادغام درس فیزیولوژی نشان می دهد حضور در بیمارستان همراه با آموزش تئوری می تواند به افزایش انگیزه و بهبود دیدگاه دانشجویان نسبت به دروس علوم پایه کمک زیادی کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، دانشجویان پزشکی ، فیزیولوژی ، نگرش ، یادگیری