نقش سواد دیجیتالی و شایستگی های کانونی معلمان بر عملکرد شغلی آنان

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سواد دیجیتالی و شایستگی های کانونی معلمان بر عملکرد شغلی آنان بود. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه معلمان (۵۳۰ نفر) دوره دوم متوسطه ناحیه یک، دو و سه شهر تبریز در سال تحصیلی ۹۶-۹۵ می باشد. حجم نمونه با توجه به جامعه آماری و براساس جدول تعیین حجم نمونه مورگان ۲۵۷ نفر تعیین شد. داده ها از طریق پرسشنامه های سواد دیجیتالی توحیدی اصل (۱۳۹۱)، شایستگی های کانونی حیدری، فرج پهلو، عصاره و گرایی (۱۳۹۲) و عملکرد شغلی پاترسون (۲۰۰۰) گردآوری گردید. روایی سازه این پرسشنامه ها با استفاده از تحلیل عاملی تایید و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. یافته ها: سواد دیجیتالی اثر مستقیم، مثبت و معنی داری بر عملکرد شغلی (۰.۵۱b=) و شایستگی کانونی (۰.۱۵b=) دارد. همچنین اثر علی شایستگی کانونی بر عملکرد شغلی با )۰.۲۵b=) تائید شد. نتیجه گیری: هرگونه افزایش سواد دیجیتالی منجر به افزایش شایستگی های کانونی معلمان و به دنبال آن افزایش شایستگی های کانونی معلمان، عملکرد شغلی و سواد دیجیتالی آنها را بهبود می بخشد.  

کلیدواژه ها:

سواد دیجیتالی ، شایستگی های کانونی ، عملکرد شغلی ، معلمان ، تبریز