بررسی تاثیر روش های مختلف خاکورزی بر برخی از خصوصیات فیزیکی خاک

تهیهزمینوآماده سازیبستربذربه عنواننخستینگامدرکاشتهرمحصولکشاورزیبه حسابآمدهوازاهمیتبسزاییبرخورداراست. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر سه روش مختلف خاکورزی (T۱: گاوآهن برگردان دار T۲: زیرشکن T۳: زیرشکن به همراه دکمپکتور) در دو عمق بر برخی خصوصیات فیزیکی خاک با بافت رس سیلتیو رده خاکFine Mixed Thermic Typic Haploxerepts ،به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی و در سه تکرار در مزرعه زراعی دشت­ناز ساری در سال زراعی ۹۰-۱۳۸۹- انجام گرفت. نتایج نشان داد کمترین جرم مخصوص ظاهری در تیمار زیرشکن و بیشترین مقدار آن زمان استفاده از گاوآهن ­برگردان­دار بود. اثر متقابل عمق و تیمار خاکورزی بر مقدار تخلخل خاک معنی­دار بود. تیمار زیرشکن و دکمپکتور بیشترین میزان ظرفیت نگهداری رطوبت را به خود اختصاص داد. بیشترین اثر در میزان رطوبت ظرفیت مزرعه و نقطه­ی پژمردگی دائم مربوط به زیرشکن و دکمپکتور بوده که تقریبا برابر با اثر شخم با گاوآهن برگردان­دار بود. بعلاوه قطعه­ای که در آن از زیرشکن و دکمپکتور استفاده شد بیشترین مقدار آب قابل دسترس گیاه را داشت. در مورد پایداری خاکدانه ها نیز تفاوت ها معنی دار بوده به طوری که در تیمار استفاده از گاوآهن برگردان بیشترین مقدار را داشت و کمترین آن مربوط به تیمار زیرشکن به همراه دکمپکتور بود. تیمارهای زیرشکن و زیرشکن به همراه دکمپکتور در مقایسه با استفاده از گاوآهن برگردان دار موجب کاهش شاخص مخروطی شدند. همچنین، استفاده از زیرشکن سرعت نفوذ آب به درون خاک را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

دکمپکتور ، زیرشکن ، پایداری خاکدانه ها ، شاخص مخروطی