اثر فناوری نگهداری آب زیر سطحی، خاکپوش و کیفیت آب آبیاری بر عملکرد ذرت در خاک شنی در کرمان

کمبود ذخیره آب قابل استفاده برای گیاه در خاک­های شنی، بزرگ­ترین مانع غیر زنده رشد پایدار گیاه است. آبیاری تکمیلی بدون عملیات حفاظت آب در خاک، وقت گیر بوده و نیاز به آموزش­های اضافی دارد. لذا استفاده از تکنولوژی­های جدید برای استفاده بهینه از آب ضرورری می­باشد. فناوری نگهداری آب زیر سطحی (SWRT) یک روش جدید است که باعث بهبود نگهداری آب در خاک­های شنی می­شود. این تحقیق به منظور بررسی اثر عمق کارگذاریSWRT، مالچ سطحی و کیفیت آب آبیاری بر ارتفاع و عملکرد ذرت در منطقه کرمان انجام شد. این مطالعه به صورت طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی و در قالب آزمایش فاکتوریل با سه تیمار شامل:(۱) عمق کارگذاری غشاء نگهدارنده آب (عدم کارگذاری، کارگذاری در عمق ۴۰، ۶۰ و متناوب ۴۰ و ۶۰ سانتی­متری)، (۲) مالچ سطحی کاه و کلش (عدم کاربرد مالچ و کاربرد ۴ تن در هکتار مالچ) و (۳) شوری آب آبیاری (قابلیت هدایت الکتریکی ۵/۱ و ۵/۳ دسی زیمنس بر متر) با سه تکرار بود. تمامی قطعات آزمایشی در خردادماه ۱۳۹۲ و ۱۳۹۴ تحت کشت ذرت قرار گرفتند. ارتفاع ذرت در پایان زمان رشد و وزن هزار دانه و عملکرد ذرت پس از برداشت محصول در آبان ماه هر سال اندازه­گیری شد. نتایج نشان داد که کارگذاری غشاء­های نگهدارنده آب در منطقه ریشه سبب افزایش معنی­دار رشد و عملکرد ذرت در خاک شنی شد. بیشترین ارتفاع و عملکرد ذرت در تیمار کارگذاری غشاء در عمق ۶۰ سانتی­متر بدست آمد. همچنین براساس نتایج بدست آمده اضافه نمودن مالچ کاه و کلش نیز سبب افزایش تاثیر غشاء­های نگهدارنده آب بر عملکرد ذرت (۸۹/۳۳ درصد) شد و با افزایش شوری آب آبیاری عملکرد ۷/۳۳%، وزن هزار دانه ۱۳/۲۹%و ارتفاع بوته ذرت ۳۵/۱۵ درصد کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

عمق کارگذاری غشاء نگهدارنده آب ، مالچ کاه و کلش ، کیفیت آب آبیاری ، آب شور